De mooie rotsen, bomen en oceaan van Maine
Naomi en ik met zeewier op de rotsen. Daar sprongen we vanaf in het water!
Er stond een lobsterboat in brand, vanaf deze positie konden we de rook al ruiken!
In Forks.. zit er wel erg uit zoals in the Twilightboeken staat beschreven. Regen en bomen!
Dit zijn de Moxie Falls en van die waterval konden we vanaf glijden. En van rotsen springen natuurlijk.
Hier wachten tot 12 uur, zodat het 5 augustus werd! (Eigenlijk was ik NL-tijd al 6 uur jarig!)
Met Naomi @ Camp Carnival. Met mijn groene gordel (wat is het woord?) van Leonie en Rickabamboo's op mijn wangen van 'The Princess Patt' song!
Twintig kaarjes uitblazen en een wens doen!
Draadloos contact met Leonie
De hele groep voor the office op Camp Knickerbocker after the Lobsterbake.
Mijn Puffingroep op the Tower of Terror
Mijn Puffingroep op the Tower of Terror
Ten eerste ga ik zeggen: Bedankt voor de leuke reacties, heel leuk om te lezen!
En ten tweede ga ik beginnen met de blog...
De laatste had ik gemaakt toen de Nederlanders net waren aangekomen. Ondertussen hebben ze afgelopen vrijdag alweer afscheid genomen van ons en van Maine, USA. Uiteraard zijn er in tussentijd een hoop leuke dingen gebeurd!
Mijn volgende trip met de Nederlanders was Burnt Island. Was een vreemde gewaarwording om daar weer terug te zijn na 4 jaar. En er moest natuurlijk wel een foto gemaakt worden met de vuurtoren en de groep en dit jaar durfde ik het aan om ook de vuurtorenwachter te vragen om op de foto te gaan!
Diezelfde avond had ik een sleepover met mijn oude groep, the Lynx. Dat betekende dat we met een stuk of 20 kinderen gingen vertoeven op het eiland wat bij Camp Knickerbocker hoort. Kortom, dat was in je slaapzakje bij het vuurtje liggen, in de open lucht. Met steentjes en takjes als ondergrond, in plaats van een luchtbed. De kinderen werden helemaal insane, omdat ze er zo'n zin in hadden en omdat weer 'compleet' waren, Morgan en ik en de kinderen. Op een gegeven moment kreeg een jongen heimwee, omdat dit z'n eerste overnachting was in de open lucht. En nog iets.. hij wilde PER SE naar huis. Dan zit er maar 1 ding op natuurlijk.. flauwe grappen maken tot je erbij neervalt. Het werkte, want hij had 't naar z'n zin en bleef! We hebben lekkere smores gegeten (twee crackers, met daartussen chocola en een marshmellow). Rond twaalven was het tijd om te gaan slapen en we (vooral Morgan) heeft er 2 uur over gedaan om ze stil te krijgen. Nadat ze alle kinderen tot stilte had gebracht, wachtte ik een paar seconde en zette vervolgens the Princess Patt in. De kinderen deden met z'n alle mee en ik hoorde Morgan naast me zuchten, maar ze kon het wel waarderen. Ik nam 't stokje maar van haar over om ze stil te krijgen en na een paar Nederlandse zinnen te schreeuwen, waren ze uiteindelijk als blokken in slaap gevallen.. Lynx sleepover was awesome!
De volgende dag een dagje met the Hambletts. We gingen naar een mooi eilandje tegenover Ocean's Point en daar van rotsen afgesprongen. Daarna gingen we naar een dock en vanaf daar gingen we waterski'en. No way dat ik dat ging doen dacht ik, omdat de oceaan te koud is. Nou, toch maar proberen op zo'n kinderding. Dat was een groot hout ding en ik hoefde niet te zorgen dat die ski's over elkaar heengingen, dat deed dat ding al. Maarrrr.. het was te klein en ik kon niet rechtop staan, maar ik kreeg wel een paar seconden ladingen water in mijn gezicht. Voor een verdrinkingsdood ben ik nog iets te jong voor, dus ik heb maar losgelaten en toch overgegaan op "de grote mensen waterski's". Na twee keer proberen stond ik! Alleen was ik er zelf zo verbaasd over, dat ik losliet. Maar de derde en vierde keer waren echt super! En lang ook nog!
Het was een vermoeiende dag, maar een hele positieve vermoeiende dag! We hebben leuke dingen gedaan! En dat resulteerde dat ik bij the Hambletts bleef slapen, zo gesloopt.
Om half 8 werden Naomi en ik wakker nadat het jongste zoontje heeel hard om zijn moeder roep. Hij was boven en moeder was beneden. Vervolgens naar de kerk, the Congregational Church. Was bijzonder, het ging over Salomo en zijn wijsheid en de preek was in het Engels en Nederlands. De voorganger preekte en Esther, Leon en Naomi zeiden hetzelfde in het Nederlands. Zo kon iedereen het volgen.
Daarna kwam Stacey ons ophalen om naar het Demeriscotta lake te gaan, Demeriscotta is het plaatsje naast Boothbay, 20 minuutjes er vandaan. Een collega van haar woont aan dat meer en we hebben weer getubed! Een tube aan een boot vastbinden, erop liggen, goed vasthouden en GO! Naomi en ik hebben de longen uit onze lijven geschreeuwd. Vooral tijdens de bochten gingen we heel snel. De Grand Finale was dat we zo snel gingen, dat we eruit werden geslingerd en met een klap op het water kwamen. Ik dacht dat ik mijn rug had gebroken en Naomi was er ook niet goed aan toe, dus we zijn toen maar in een hangmat gaan liggen. Toen ik daar ook nog uitviel, zijn we maar met speelgoedgeweren wezen spelen.
De volgende dag RAFTEN! Eerst werden we at the Baldwin Center verwacht om teambuilding te doen. We moesten over een grote houten muur klimmen van 3 meter, zonder hulp van spullen. We hadden alleen elkaar. En we deden een trustfall.. een persoon moest op een grote verhoging staan en zich naar achter laten vallen. Vervolgens een reis van 4 uur naar the Forks (Twilight fans, ja die Forks! :D ) In de buurt daar waren watervallen. We kwamen daar een local tegen die ons de leuke plekken liet zien. We konden halverwege een watervalletje zitten en eraf glijden, van rotsen springen en de weg erheen was ook niet niks. Heel steil, veel rotsen en takken. Echt heel mooi!
De dag erna was de grote Raftdag! We bereidde ons voor door onszelf in wetsuits te hijsen en in die boots. Ik ruik opeens die geur weer als ik dit typ! En dat Jude Alamo rivierwater uit de boot van Joost Remmelzwaal dronk voor 30 dollar.. Ewl! Tijdens het rafen zelf was ik bang dat ik uit d boot zou vallen en dat was ook gebeurd als Andy me niet had vastgegrepen aan mijn lifejacket. Later ben ik bij zo'n andere big momma alsnog gevallen, niet uit de boot.. maar in de boot. Na het raften gingen we weer terug naar the Moxie Falls en we zijn naar de gevaarlijke rotsen geweest. Al was de weg erheen het meest gevaarlijk, het was gewoon steil naar beneden en de rotsen waren glad. Het was best gaaf, we moesten op onze blote voeten. Het was best gaaf hoe je voeten zich aanpassen aan de vorm van de stenen. Hoe je eerst stevig op je ene been moet staan, voordat je je kan verplaatsen en zoeken naar handvaten. Ik was 't enige meisje die the adventure aanging. Maar wel van rotsen van 15 feet gesprongen!
De volgende dag gingen we kayaken, de vijf meiden (Naomi, Esther, Leonie, Else en ik) namen een raft voor onszelf, met lol bovendien. Liedjes zingen is wat we grotendeels hebben gedaan: "Roei roei roei je dood, tot je visjes ziet. Boompje, mosje, rotsje, water en een stuk rivier". Op een gegeven moment werd de rivier heel wild en we raakten heel erg achterop en onze boot liep vol. Een beetje onzeker over wat we moesten doen, besloten we maar zo'n mannetje erbij te halen. Die hielp ons de raft te legen, zodat we weer door konden. Na dit akkefietje zongen we: "Roei roei roei je dood tot je boot volloopt. Boompje, mosje, rotsje, water en een blauwe boot." Leonie de Ruijter was onze bestuurster, maar ze was meer bezig de steekvliegen te vermorzelen met haar peddel. No offense to her, maar we raakten echt heel erg achterop.. Maar voor de rest was ze wel een goede stuurder, haha.
Het was vandaag dus 4 augustus, dag voor mijn verjaardag. Met Naomi heb ik een uur op de keukenvloer van the Hambletts, tegen de vaatwasser gezeten, wachtend tot 12 uur was. Andy lag te slapen op te bank en wilde hem niet wakker maken. Totdat de hond precies om 5 voor 12 ging blaffen en meneer alsnog wakker werd. Naomi, nogmaals bedankt dat je bij mijn laatste tieneruurtje was, hihi!
Deze verjaardag was de eerste verjaardag dat ik moest werken in mijn leven. De kinderen waren heel lief en zeiden de hele dag door "Happy Birthday", ook al had ik ze nog nooit in de groep gehad. 's Ochtends bij Flagpole moest ik het podium op en gingen ze 'Happy Birthday' voor me zingen en na elke ding 'chachacha' zingen. Na kamp was het Camp Carnival en Naomi, Albert, Else en Leonie kwamen en de eerste twee bleven om te helpen! Als cadeautje van Ed mocht ik eerder naar huis en hoefde niet te helpen opruimen. Ik bracht Naomi thuis bij the Hambletts en ze hadden daar een surpriseparty met taart en kaarsjes en cadeautjes, echt zo lief!
In het weekend had ik een sleepover bij Naomi, Ben en the Hambletts. Terwijl Naomi en ik gingen shoppen, was de rest op Squirrel Island. Daarna voegden wij ons ook bij hen. Het is een heel exclusief eiland, je mag er alleen als je er zelf woont of iemand kent die daar woont. We hebben zelfs een Bekende Amerikaan gespot, Richard Burgi, de man die Karl Mayer speelt in Desperate Housewives en hij speelt ook in CSI en andere dingen. Ken je hem? Ik niet.. Maar Meagan daagde me uit om met hem te praten. Nou ja, geen probleem. Ik liep naar het water en alsof het zo had moeten zijn, rolde zijn beachtennisballetje mijn kant op. Ik gaf hem het beachballetje en de uitdaging was voltooid! Hij had geen hoogmoedige uitstraling, hij bedankte me vriendelijk en ging weer verder. Weddenschap gewonnen!
Verder hebben Naomi en ik 's avonds gefietst door Ocean's Point. Dat is een lange tijd geleden dat ik gefietst heb, en vooral met heuvels en bochten op een weg zonder lantaarnpalen!
Op woensdag 11 augustus stond FUNTOWN op het programma! Maar eerst Meagan's sportclass bijgewoond met Naomi.. om kwart voor 6 welteverstaan. Twintig minuten zwaar fietsen, dan 20 minuten van the Y naar the Library rennen en weer terug en dan nog een kwartier push-ups en met gewichtjes enzo. Ik kan je vertellen, Naomi en ik hebben overal valsgespeeld, vooral bij het rennen. We zijn halverwege gewoon erin gesneakt en gedaan alsof we het hele eind hadden gerend. Dat leugentje werd al snel achterhaald weliswaar! Maar toen naar Funtown! Tja, gewoon hoe een pretpark is eigenlijk... Meagan en Stacey hadden me een pedicure gegeven, dat hebben we erna gedaan! Nu heb ik mooie bloemetjes als nagellak!
Het einde is bijna voorbij.. mijn een na laatste kampdagje en de voor de Nederlandse groep hun een na laatste dagje in het algemeen. We hadden een lobsterbake in de avond.. dat was op een Discovery Channel manier uitleggen hoe je een lobster kraakt, 'bellen' met je lobster, maar er was ook tijd voor opeten! Daarna een bonfire met zijn alle om afscheid te nemen..
De volgende dag was het echt afscheid nemen.. halverwege de kampdag ging ik naar de potluck van het afscheid en toen was het tijd om gedag te zeggen tegen de Hollanders. Het is toch raar, ik kwam als enige Nederlander en ga weer als enige Nederlander. Ik had 't echt leuk met die groep! Op kamp was het ook lastig om gedag te zeggen. Ik ben the Counselor of the Week geworden en alle counselors hadden een shirt voor me gemaakt met allemaal een leuk berichtje. Maar ik kom zeker deze week nog effe terug op kamp.. Time flies by!
En ten tweede ga ik beginnen met de blog...
De laatste had ik gemaakt toen de Nederlanders net waren aangekomen. Ondertussen hebben ze afgelopen vrijdag alweer afscheid genomen van ons en van Maine, USA. Uiteraard zijn er in tussentijd een hoop leuke dingen gebeurd!
Mijn volgende trip met de Nederlanders was Burnt Island. Was een vreemde gewaarwording om daar weer terug te zijn na 4 jaar. En er moest natuurlijk wel een foto gemaakt worden met de vuurtoren en de groep en dit jaar durfde ik het aan om ook de vuurtorenwachter te vragen om op de foto te gaan!
Diezelfde avond had ik een sleepover met mijn oude groep, the Lynx. Dat betekende dat we met een stuk of 20 kinderen gingen vertoeven op het eiland wat bij Camp Knickerbocker hoort. Kortom, dat was in je slaapzakje bij het vuurtje liggen, in de open lucht. Met steentjes en takjes als ondergrond, in plaats van een luchtbed. De kinderen werden helemaal insane, omdat ze er zo'n zin in hadden en omdat weer 'compleet' waren, Morgan en ik en de kinderen. Op een gegeven moment kreeg een jongen heimwee, omdat dit z'n eerste overnachting was in de open lucht. En nog iets.. hij wilde PER SE naar huis. Dan zit er maar 1 ding op natuurlijk.. flauwe grappen maken tot je erbij neervalt. Het werkte, want hij had 't naar z'n zin en bleef! We hebben lekkere smores gegeten (twee crackers, met daartussen chocola en een marshmellow). Rond twaalven was het tijd om te gaan slapen en we (vooral Morgan) heeft er 2 uur over gedaan om ze stil te krijgen. Nadat ze alle kinderen tot stilte had gebracht, wachtte ik een paar seconde en zette vervolgens the Princess Patt in. De kinderen deden met z'n alle mee en ik hoorde Morgan naast me zuchten, maar ze kon het wel waarderen. Ik nam 't stokje maar van haar over om ze stil te krijgen en na een paar Nederlandse zinnen te schreeuwen, waren ze uiteindelijk als blokken in slaap gevallen.. Lynx sleepover was awesome!
De volgende dag een dagje met the Hambletts. We gingen naar een mooi eilandje tegenover Ocean's Point en daar van rotsen afgesprongen. Daarna gingen we naar een dock en vanaf daar gingen we waterski'en. No way dat ik dat ging doen dacht ik, omdat de oceaan te koud is. Nou, toch maar proberen op zo'n kinderding. Dat was een groot hout ding en ik hoefde niet te zorgen dat die ski's over elkaar heengingen, dat deed dat ding al. Maarrrr.. het was te klein en ik kon niet rechtop staan, maar ik kreeg wel een paar seconden ladingen water in mijn gezicht. Voor een verdrinkingsdood ben ik nog iets te jong voor, dus ik heb maar losgelaten en toch overgegaan op "de grote mensen waterski's". Na twee keer proberen stond ik! Alleen was ik er zelf zo verbaasd over, dat ik losliet. Maar de derde en vierde keer waren echt super! En lang ook nog!
Het was een vermoeiende dag, maar een hele positieve vermoeiende dag! We hebben leuke dingen gedaan! En dat resulteerde dat ik bij the Hambletts bleef slapen, zo gesloopt.
Om half 8 werden Naomi en ik wakker nadat het jongste zoontje heeel hard om zijn moeder roep. Hij was boven en moeder was beneden. Vervolgens naar de kerk, the Congregational Church. Was bijzonder, het ging over Salomo en zijn wijsheid en de preek was in het Engels en Nederlands. De voorganger preekte en Esther, Leon en Naomi zeiden hetzelfde in het Nederlands. Zo kon iedereen het volgen.
Daarna kwam Stacey ons ophalen om naar het Demeriscotta lake te gaan, Demeriscotta is het plaatsje naast Boothbay, 20 minuutjes er vandaan. Een collega van haar woont aan dat meer en we hebben weer getubed! Een tube aan een boot vastbinden, erop liggen, goed vasthouden en GO! Naomi en ik hebben de longen uit onze lijven geschreeuwd. Vooral tijdens de bochten gingen we heel snel. De Grand Finale was dat we zo snel gingen, dat we eruit werden geslingerd en met een klap op het water kwamen. Ik dacht dat ik mijn rug had gebroken en Naomi was er ook niet goed aan toe, dus we zijn toen maar in een hangmat gaan liggen. Toen ik daar ook nog uitviel, zijn we maar met speelgoedgeweren wezen spelen.
De volgende dag RAFTEN! Eerst werden we at the Baldwin Center verwacht om teambuilding te doen. We moesten over een grote houten muur klimmen van 3 meter, zonder hulp van spullen. We hadden alleen elkaar. En we deden een trustfall.. een persoon moest op een grote verhoging staan en zich naar achter laten vallen. Vervolgens een reis van 4 uur naar the Forks (Twilight fans, ja die Forks! :D ) In de buurt daar waren watervallen. We kwamen daar een local tegen die ons de leuke plekken liet zien. We konden halverwege een watervalletje zitten en eraf glijden, van rotsen springen en de weg erheen was ook niet niks. Heel steil, veel rotsen en takken. Echt heel mooi!
De dag erna was de grote Raftdag! We bereidde ons voor door onszelf in wetsuits te hijsen en in die boots. Ik ruik opeens die geur weer als ik dit typ! En dat Jude Alamo rivierwater uit de boot van Joost Remmelzwaal dronk voor 30 dollar.. Ewl! Tijdens het rafen zelf was ik bang dat ik uit d boot zou vallen en dat was ook gebeurd als Andy me niet had vastgegrepen aan mijn lifejacket. Later ben ik bij zo'n andere big momma alsnog gevallen, niet uit de boot.. maar in de boot. Na het raften gingen we weer terug naar the Moxie Falls en we zijn naar de gevaarlijke rotsen geweest. Al was de weg erheen het meest gevaarlijk, het was gewoon steil naar beneden en de rotsen waren glad. Het was best gaaf, we moesten op onze blote voeten. Het was best gaaf hoe je voeten zich aanpassen aan de vorm van de stenen. Hoe je eerst stevig op je ene been moet staan, voordat je je kan verplaatsen en zoeken naar handvaten. Ik was 't enige meisje die the adventure aanging. Maar wel van rotsen van 15 feet gesprongen!
De volgende dag gingen we kayaken, de vijf meiden (Naomi, Esther, Leonie, Else en ik) namen een raft voor onszelf, met lol bovendien. Liedjes zingen is wat we grotendeels hebben gedaan: "Roei roei roei je dood, tot je visjes ziet. Boompje, mosje, rotsje, water en een stuk rivier". Op een gegeven moment werd de rivier heel wild en we raakten heel erg achterop en onze boot liep vol. Een beetje onzeker over wat we moesten doen, besloten we maar zo'n mannetje erbij te halen. Die hielp ons de raft te legen, zodat we weer door konden. Na dit akkefietje zongen we: "Roei roei roei je dood tot je boot volloopt. Boompje, mosje, rotsje, water en een blauwe boot." Leonie de Ruijter was onze bestuurster, maar ze was meer bezig de steekvliegen te vermorzelen met haar peddel. No offense to her, maar we raakten echt heel erg achterop.. Maar voor de rest was ze wel een goede stuurder, haha.
Het was vandaag dus 4 augustus, dag voor mijn verjaardag. Met Naomi heb ik een uur op de keukenvloer van the Hambletts, tegen de vaatwasser gezeten, wachtend tot 12 uur was. Andy lag te slapen op te bank en wilde hem niet wakker maken. Totdat de hond precies om 5 voor 12 ging blaffen en meneer alsnog wakker werd. Naomi, nogmaals bedankt dat je bij mijn laatste tieneruurtje was, hihi!
Deze verjaardag was de eerste verjaardag dat ik moest werken in mijn leven. De kinderen waren heel lief en zeiden de hele dag door "Happy Birthday", ook al had ik ze nog nooit in de groep gehad. 's Ochtends bij Flagpole moest ik het podium op en gingen ze 'Happy Birthday' voor me zingen en na elke ding 'chachacha' zingen. Na kamp was het Camp Carnival en Naomi, Albert, Else en Leonie kwamen en de eerste twee bleven om te helpen! Als cadeautje van Ed mocht ik eerder naar huis en hoefde niet te helpen opruimen. Ik bracht Naomi thuis bij the Hambletts en ze hadden daar een surpriseparty met taart en kaarsjes en cadeautjes, echt zo lief!
In het weekend had ik een sleepover bij Naomi, Ben en the Hambletts. Terwijl Naomi en ik gingen shoppen, was de rest op Squirrel Island. Daarna voegden wij ons ook bij hen. Het is een heel exclusief eiland, je mag er alleen als je er zelf woont of iemand kent die daar woont. We hebben zelfs een Bekende Amerikaan gespot, Richard Burgi, de man die Karl Mayer speelt in Desperate Housewives en hij speelt ook in CSI en andere dingen. Ken je hem? Ik niet.. Maar Meagan daagde me uit om met hem te praten. Nou ja, geen probleem. Ik liep naar het water en alsof het zo had moeten zijn, rolde zijn beachtennisballetje mijn kant op. Ik gaf hem het beachballetje en de uitdaging was voltooid! Hij had geen hoogmoedige uitstraling, hij bedankte me vriendelijk en ging weer verder. Weddenschap gewonnen!
Verder hebben Naomi en ik 's avonds gefietst door Ocean's Point. Dat is een lange tijd geleden dat ik gefietst heb, en vooral met heuvels en bochten op een weg zonder lantaarnpalen!
Op woensdag 11 augustus stond FUNTOWN op het programma! Maar eerst Meagan's sportclass bijgewoond met Naomi.. om kwart voor 6 welteverstaan. Twintig minuten zwaar fietsen, dan 20 minuten van the Y naar the Library rennen en weer terug en dan nog een kwartier push-ups en met gewichtjes enzo. Ik kan je vertellen, Naomi en ik hebben overal valsgespeeld, vooral bij het rennen. We zijn halverwege gewoon erin gesneakt en gedaan alsof we het hele eind hadden gerend. Dat leugentje werd al snel achterhaald weliswaar! Maar toen naar Funtown! Tja, gewoon hoe een pretpark is eigenlijk... Meagan en Stacey hadden me een pedicure gegeven, dat hebben we erna gedaan! Nu heb ik mooie bloemetjes als nagellak!
Het einde is bijna voorbij.. mijn een na laatste kampdagje en de voor de Nederlandse groep hun een na laatste dagje in het algemeen. We hadden een lobsterbake in de avond.. dat was op een Discovery Channel manier uitleggen hoe je een lobster kraakt, 'bellen' met je lobster, maar er was ook tijd voor opeten! Daarna een bonfire met zijn alle om afscheid te nemen..
De volgende dag was het echt afscheid nemen.. halverwege de kampdag ging ik naar de potluck van het afscheid en toen was het tijd om gedag te zeggen tegen de Hollanders. Het is toch raar, ik kwam als enige Nederlander en ga weer als enige Nederlander. Ik had 't echt leuk met die groep! Op kamp was het ook lastig om gedag te zeggen. Ik ben the Counselor of the Week geworden en alle counselors hadden een shirt voor me gemaakt met allemaal een leuk berichtje. Maar ik kom zeker deze week nog effe terug op kamp.. Time flies by!
Op het strand, een uur met de auto vanaf Boothbay!
De Library in Boothbay. 
The footbrigde
