Camp Olympics, the wedding and campgames! (en foto's natuurlijk!)

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik een blogje heb gemaakt en het zat al een paar dagen te kriebelen dat ik er eentje moest maken! Want er is een hoop gebeurd, waaronder Camp Olympics!




















Maar zoals altijd, beginnen bij het begin. Campgames.. Onze sportcounselor had het idee om een game te doen met alle counselors, gewoon tijdens het werken. Het spel gaat als volgt; Je maakt een rondje met je duim en wijsvinger en leg die ergens op je been. Als je het presteert dat een andere counselors in dat rondje kijkt, dan moet diegene een push-up doen en vervolgens heel hard schreeuwen: "I love Camp Knickerbocker!" De meeste counselors hebben niet echt een tactiek en zeggen: "Look at my leg!" Maar ja.. dat ga je natuurlijk niet doen als je geen zin hebt in een push-up. Ik denk dat het beter werkt als je excuses bedenkt, zoals: "Oh my god, a camper kicked me!" of "You are the sportcounselor, do you know anything about muscles? Because this muscle hurts!" En ondertussen moet je snel dat rondje maken. Een andere manier is om counselors te laten kijken tijdens groepsactiviteiten, zoals flagpole. Elke dag moet een groep een liedje zingen op het podium en op een dag was mijn groep aan de beurt. Tijdens het zingen deed ik het naar een andere counselor en die wist van ellende niet of ze wel of niet moest doen. Natuurlijk! Door het liedje heen schreeuwde ze "I love Camp K.!" Al gauw werd ik de 'Champion of tricks.'
Diezelfde counselor kwam met 'No bones!' Als counselor A dit zegt tegen counselor B, dan moet counselor B zich op de grond laten vallen alsof je geen botten hebt. Er kwamen allerlei variaties, zoals 'No handbones'. Dus dan moet je laten vallen wat je in je handen hebt, echt hilarisch. Dit is allemaal om de band tussen counselors te versterken, omdat het echt heel grappig is als je het met z'n alle doet.

Camp Olympics!











































































Dit evenement is vergelijkbaar met de echte Olympische Spelen. Er zijn water- en landactiviteiten om punten te verdienen voor je land. Het duurde in totaal 3 dagen, dus drie dagen de tijd om punten in te zamelen voor je land!
Na flagpole werden de kinderen in verschillende landen verdeeld; Ierland, Rusland, USA, Nepal, Egypt en natuurlijk Holland! Ik was de Captain van Holland en we gingen een cheer, een liedje en country information maken. De kinderen waren allemaal gemixed, dus ik had te maken met 5 jarige tot 13 jarige. Ik heb de kinderen verder uitgedost in het oranje, hun haren oranje en schmink.
De tweede dag mocht ik het Olympische vuur aansteken om de Spelen officieel te openen. De kinderen had ik vandaag nog meer in het oranje gemaakt en mezelf in een oranje overall gehesen. Meer oranje kon gewoon niet!
Daarna hadden we boating en swimming games, we hadden daar niet echt gescoord helaas. Er werden ook spelletjes gedaan zoals eieren overbrengen, en elkaars voet vastbinden met touw en dan een parcourtje rennen. Aan dat soort activiteiten moet je denken.
Uiteindelijk... zijn we laatste geworden, maar de kinderen vonden de spullen geweldig.

De bruiloft!
Oh, daar had ik zo'n zin in! De dag van tevoren mocht ik bij de rehearsel zijn, die echt precies ging zoals hoe het moet, inclusief het ja-woord. Alles was tot het detailje geoefend. 's Ochtends, op de dag van de bruiloft, ben ik met Jeanne meegegaan om de voorbereidingen te treffen. Tafels en stoelen, bloemen en de presentjes klaarzetten. Echt een mooie setting was het, het was aan het water met allemaal boten enzo. Het was echt zo leuk om zoiets te zien, met Amerikanen te praten die je niet kent en lekkere kreeft/lobster te eten.

K

Kamp is nog steeds geweldig. Stephen en Joe hebben een nieuwe 'attractie' gemaakt op the Baldwin centre. Het is nieuw en supergaaf. Met een benenharnas en een armenharnas zit je vast aan een touw. Vervolgens klim je hoog een paal op en je moet je dan laten gaan. Zo slinger je heen en weer als een echte Superman! Omdat het nieuw was, moest het eerst getest worden. Eerst hadden we Stephen's tas als proefkonijn gebruikt, wat maar goed was ook. Het resultaat was dat die tas keihard tegen de paal kletterde waarvan je afspringt. Na wat aanpassingen moest er levend mens getest worden.. ik was de gelukkige. Ik klom zo hoog als ik kon en was klaar om me te laten gaan, maar opeens durfde ik gewoon niet meer. Ik kon die paal met geen mogelijkheid loslaten. Een kind zei dat ik niet moest denken, omdat ik dan alleen maar ga denken wat er mis kan gaan. (Wat zijn ze toch wijs!) Ik riep naar ze dat ze opbeurende woorden moesten zeggen en opeens begonnen ze met z'n alle een campsong te zingen, 'The Princess Patt.' Dit is mijn favoriete liedje, en verrek.. het werkte wel!

Vandaag (vrijdag) hebben we 'the Great Whatever' - race en het is Pirateday, iedereen gaat verkleed als piraat. Voor de race krijgen we per groep een hoeveelheid karton en tape en daar mag je iets leuks van maken en je mag het helemaal zelf weten. Vandaar de naam van de race. De kinderen mogen het zelf maken en een counselor (ik ben alweer de gelukkige) moet het tegen andere counselors opnemen in het water en moeten een stuk zwemmen. Ik ga er geheid mee zinken, maar ze gaan wel een Hello Kitty maken met een ooglapje en een haak. Hoe gaaf is dat! Ze hebben ook een peddel voor me gemaakt, maar of die werkt is de tweede vraag.

Toevoeging: Vandaag was dus die race, en het was niet zo erg als ik dacht. De kinderen hadden verschillende lagen karton gebruikt en die 'dicht' getaped. Vervolgens werd dat karton nat en zwaar, maar ik ben er toch vierde mee geworden. Of het door die peddel komt, ik weet het niet. En ondertussen was er nog een piratenboot die 'spitballs' naar ons schoten. Eigenlijk water en wcpapier, maar heb er niet veel van gemerkt. Deze foto's zullen het duidelijker maken.
Daarvoor hebben we ook nog gebuikgegleden (is dit het juiste voltooid deelwoord?) Ik durfde (alweer) niet, omdat ik bang was dat ik botten zou breken. Een van de campers zei dat hij op mythbusters had gezien dat vrouwen een hogere pijngrens hebben, dus ik ben toch maar gegaan. Ik kwam verrassend ver (eindigend in het gras) en de kinderen vonden 't buikglijden geweldig!!

Verder is Amerika zelf ook awesome natuurlijk. Elke keer verbaas ik me weer over iets anders. De reclames op tv zijn echt hilarisch. Of het gaat over eten, of het gaat over kwaaltjes. De etenreclames gaan meestal zo: "Een man moet iets doen voor iemand anders, maar daar is hij te lui voor en gaat het niet doen. Tot die andere persoon met een bepaald soort eten komt. Het gezicht van de man klaart onmiddelijk op en gaat meteen die ander helpen."
De kwaaltjesreclames zijn echt aweful. Reclames over stoelgangproblemen, tot over diabetis en depressies. En dan doen ze alsof het nieuw is, maar naar mijn weten bestaat antidepressiva al een tijdje.
Ook zijn de mensen in Boothbay heel goed van vertrouwen. Als ze ergens heengaan met de auto, laten ze de sleutel in het stopcontact zitten en doen ook de deuren niet op slot. Auto's stelen is dus heel makkelijk hier, maar het gebeurt gewoon niet. Ik wou dat het in Nederland ook zo was!
Naar strand gaan is hier wel wat anders dan ik gewend ben, we moesten een uur rijden vanaf Boothbay om naar het strand te gaan.

Op het strand, een uur met de auto vanaf Boothbay!

De Library in Boothbay. The footbrigde

Een downtownfoto.. dat kleine witte huisje verderop is de Icecream Facorty!

Dit is de main Y.

Met Amy en Sam vissen

Mijn eerste zelfgevangen vis!

Verder heb ik ook weer plaatjes geschoten, die kan je hierboven zien! Maandag ga ik naar Boston om de Holland group op te halen en heb er veeel zin in!

Tot de volgende blog!

Dagmar (a.k.a. Dagger, Dakmoar)