Okay, laten we chronologisch beginnen.. daar hou ik van! Zaterdagmorgen ben ik door Jeanne naar de dock gebracht, waar Sam en Chuck aan het werk waren. Ik mocht mee op de boot en kijken hoe ze aan het werk waren. Fullers Marine Service heet het en ze hebben een boot met daaraan een 'vrachtmeenemer' gekoppeld. Het is ongeveer een paar meter lang waar vracht op geladen kan worden. We gingen naar een familie die een eigen eilandje hebben, genaamd Bostonisland. Ze zijn een nieuwe steiger maken en wij kwamen al dat overtollige hout ophalen. Nou ja, in feite keek ik alleen! ;) In totaal duurde dit 3 uur! Echt amazing dat ze dit dag in, dag uit doen. In de avond zijn Mary, twee vriendinnen van haar en ik naar een schoolvriendin van Mary geweest, die in Winthrop woont. We hebben daar overnacht en dat is echttt zo'n huis wat je in de films ziet. Groot, veel spullen, groot, typisch Amerikaanse meisjeskamer en groot! De volgende dag zijn we naar een meer gegaan en zijn we in rubber bootjes achter een boot gaan hangen. Dit was zondag en vandaag is het dinsdag en ik heb nog steeds spierpijn. Maar zo leuk was het!
Zondag laat in de middag kwamen Mary en ik thuis en ik heb mijn weggezakte lobsterskills kunnen ophalen. Die kreeft lag op mijn bord en ik heb er een tijdje naar zitten staren, van ellende wist ik niet meer waar ik moest beginnen. Chuck heeft me geholpen en het is echt heel lekker! Poten eruit trekken, de scharen breken, darmpje eruit halen.. je moet er wel voor werken!
Maandag! Mijn eerste dag kamp! Jippie! Om half 8 moest ik er zijn, maar om 6 uur werd ik gewekt door de natuur. De regen welteverstaan! In de stortende regen ben ik voor het eerst alleen met de auto gegaan, op weg naar Camp Knickerbocker. Ik kwam aan in de office en Ed Crocker, the Camp Director zei me dat ik bij de Linx-groep ben ingedeeld. Ik was een soort van geshockeerd, omdat ik in mijn hoofd had geparkeerd dat ik bij de Puffins zat, de 6/7-jarige. De linx-groep is namelijk de oudste groep en die zijn 11/12 jaar oud. Best wel een verschil! Vervolgens heb ik mijn medecounselors van de Linx ontmoet, Morgan en Darren. Morgan heeft al 2 jaar kamp gedraaid en zat vorig jaar met Yvonne in de groep. De kinderen die zij had, heb ik nu! Darren is a teacher en werkt 10 jaar met kinderen, tijdens zijn studie heeft hij een half jaar in Belgie gewoond, dus genoeg om over te praten! Later gingen we naar de "Arts and Crafts" waar de kinderen kunnen knutselen en Kim leidt de kinderen daarbij. Zo had ik nog effe de kans om met haar te praten, de stroopwafels maakte haar helemaal blij, hihi! Klimmen stond als volgende op het programma en de gebroeders Beier, Stephen and Daniel regelen dat, want zij zijn de adventurecounselors. Ze hebben daar een klimwand met die aardappelvormige plastic dingen aan de muur waar je op kunt klimmen. Verder een soort abseilmogelijkheid. @ Toni en Marjolein: Ik zei dat jullie de groetjes deden en dat vonden ze echt leuk!!! "Oooh, they remember us!!" Zo raak je aan de praat en dan kom je op mijn naam uit. Ze vonden een nickname handiger dan Daggggmar en wilden me Doug noemen, van: "Whatsup, doug!" Daar ging ik natuurlijk een stokje voor steken en opperde voor de gein Dagger. Dat komt dichterbij Dagmar dan Doug. Het was echt een geintje, wie laat zich nou vrijwillig 'dolk' noemen?! Maar het kwaad was al geschied, mijn nickname is weer Dagger...
Vervolgens gingen de kinderen zwemmen in het meer en Kim kwam langs met dat wagentje en wilde me iets vragen. Elke dag worden en vlaggen gehesen en weer afgehaald, om de kinderen van hun land te laten houden met heel hun hart. Omdat het de ochtend regende, hadden ze niet die vlaggen gehesen en dit wilde ze alsnog doen. De vraag van Kim was of blauw of rood boven moest van de Nederandse vlag. Ze dacht in eerste instantie blauw! Houdt die Kim zoooveel van Nederland, ik ben blij dat ze het vroeg, anders was het handje op het hartje voor Frankrijk!
Het was tijd om naar huis te gaan en lekker spaghetti eten. Sam gaat 17 juli trouwen en was aan het twijfelen welk pak hij moest dragen. Zijn moeder hielp hem niet echt en vroeg wat ik ervan vond. Binnen 5 minuten hadden we een pak, plus de keuze gemaakt dat zijn stropdas een andere kleur gaat krijgen. Ik zei wel dat die preciessss dezelfde kleur moet hebben als de jurken van de bruidsmeisjes! Wel funny, dit gaat nu ook gebeuren! Ben echt zoo benieuwd naar de bruiloft!!
Vandaag, dinsdag, is mijn tweede dag op kamp en ik wist nu meer wat ik verwachten kon. Met de lynx-kids eerst een spelletje gedaan voordat de vlaggen werden gehesen. Very nice om te zien hoe dat ophijsen gaat. Alle handjes van de kinderen en de staff gingen op de hartjes en petjes af, terwijl ze ondertussen een volksvers opprevelde. Foto's volgen nog!
Met de kinderen zijn we naar een toneelstuk geweest in the Boothbay Playhouse. We werden gebracht door een schoolbus en ik liep nietsvermoedend de bus in. Tot mijn grote vreugde zat vriend Tom Peaslee achter het stuur, Tom the busdriver! :) Ik dacht dat hij gestopt was bij de YMCA, maar hij rijdt af en toe de bus om de YMCA een plezier te doen. Hij gaat ook rijden in de bus om de Hollandgroup op te halen! Ook gaat hij me een keer meenemen naar zijn werk, hij is een imker en heeft zijn bijen, zo tof! Eenmaal aangekomen zaten we daar lekker in het grasje en toen zag ik Meagan Hamblett lopen! Even "gejoehoe't" en toen ik naar haar toeliep, zag ik dat ook Andy en zijn zoon Peter erbij was. Jeetje, wat is die gegroeid zeg. Hij is nu 13 en ken hem van 4 jaar geleden toen hij 9 was. Het toneelstuk ging over the Aristocats en tot mijn verbazing zag ik eerst Helen, toen Lincoln en toen zag ik ook nog Chris spelen in dat toneelstuk. Drie Hambletts in 1 toneelstuk.
Verder heb ik ook een jongen met autisme in mijn groep. Hij vindt het lastig om mee te doen met spelletjes en loopt dan lekker rond in de natuur en soms hoorde ik wat hij dan zegt: "Destroy Camp Knickerbocker carefully." Maar het is echt een leuk ventje en de andere kinderen doen ook niet raar tegen hem, ze zijn juist heel begripvol en behulpzaam naar hem toe. Dat vind ik echt zo mooi om te zien. De kinderen zijn ook echt heel leuk, juist omdat ze wat ouder zijn kunnen ze meer zelf en kan je automatisch meer met ze doen. Ook een beetje plagen kan en dat is ook errug leuk! ;) Hoe jong ze ook zijn, een paar zijn ook wijs voor hun leeftijd, heel bijzonder. Weer een ander haat alle counselors, "because we were bossing around all the time!" Dit valt echt wel mee trouwens. Wel knap trouwens, het was mijn eerste kampdag pas! :P Ze hebben ook bijzondere manieren om de aandacht te vragen van de kinderen. Als een counselor iets wil zeggen, doet men alleen de hand omhoog en de kinderen die luisteren, doen ook hun hand omhoog. Zo kunnen we zien wie wel en niet luistert. En bij elke activiteit laten we ze in een rij staan. Wat 'n structuur! :) Verder heb ik ook Cindy nog gezien, om te vertellen dat we vrijdagmiddag naar Augusta gaan om de laatste dingen te regelen van het visum en verzekeringen en dat soort dingen. Ik ga dan ook weer lunchen met haar. Ze zei ook dat ze vandaag de spullen had besteld voor de Hollandgroep, we krijgen een kledingstuk (geen regenjas) met het logo van Boothbay en Katwijk erop. Ze ging echttt niet zeggen wat het was, spannnend!!
Morgen moet ik er 7.15 uur zijn op kamp voor een meeting.. Lekker een vroegertje dus.
Ik heb al een hoop foto's gemaakt en ik zal ze zeer binnenkort op de compie zetten en ze op deze blog posten. En wederom durf ik niet omhoog te scrollen hoe lang dit verhaal is!
En thanks voor de berichtjes en comments, echt super om te lezen! :)
Groetjes, Dagger(?!)
woensdag 30 juni 2010
zaterdag 26 juni 2010
Toy Story 3, chauffeurtje spelen en de eerste ontmoeting op Camp K.!
Ondertussen zijn er al een paar dagen voorbij sinds mijn laatste blog. Het was voornamelijk chillen nu het nog kan! : ) Woensdag ben ik met Mary en een vriendin van haar, Tallie, naar Toy Story 3. En dan moet ie natuurlijk wel in 3D! Dat betekende dat we naar Brunswick gingen, zo’n 45 minuten met de auto. Best ‘n eindje en zelfs van het uitzicht genieten kon niet, want het was zeerrr mistig. Eenmaal in de bioscoop rook ik popcorn en ik kon mezelf niet meer inhouden. Ook al weet ik dat het woord ‘ groot’ in Amerika heel normaal is, maar ik ging toch voor een medium. Poeh, die zak was al gauw 30 cm lang denk ik! Je merkt ook het verschil in Nederland en Amerika wat betreft kinderfilms. Niet dat ze anders zijn natuurlijk, maar in Nederland ben ik een tijd geleden naar Ice Age 3 geweest. Daar zitten ook jongeren en volwassenen die dit leuk vinden en als er iets grappigs gebeurde, grinnikte de zaal mee. Maar hier lagen ze stuk voor stuk dubbel! Niet de kinderen, maar de volwassenen! De slappe lach, zodat je vanzelf meelacht. Mary zei ook: “ They are like dying” . Het was bijna genant, want het bleef zich maar aanhouden! :P Voor de mensen die nog gaan, het zijn vooral de 2 stukken dat meneer Potatoe noodgedwongen een ander lijf moet aannemen, omdat zijn potatoe weg is. Het is echt een leuke film trouwens! Verder heb ik mijn eerste ritje gemaakt met de auto. Een automaat ben ik van thuis gelukkig gewend, want deze hebben ze allemaal hier. Maar ja.. die heuvels en scherpe bochten hoef ik in Nederland alleen te trotseren op een rotonde of een verkeersheuvel en verder niet! En een stopsign genegeerd, ik reed heel langzaam en ik had de situatie al overzien. Maar ik moet echt stoppen de volgende keer zei Jeanne! :P Woensdag 23 juni waren de Windjammerdays in Boothbay, dat is een evenement die elk jaar plaatsvindt en er varen allerlei boten door de haven. ‘s Avonds was er vuurwerk ter afsluiting van de Windjammersday. Sally, een andere vriendin van Mary, heeft een vriendje die een boot heeft en daar zijn we de oceaan mee opgevaren. Op een gegeven moment zijn we zelfs langs Burnt Island gevaren, een eilandje met een vuurtoren waar we ook met de Hollandse groep heengaan.
Na drie dagen had ik alle soorten cereal uitgeprobeerd en ik heb nu mijn favoriete ontbijtje gevonden, ze hebben ook cinnamonbagels, muahaha, ik hou van kaneel en het is hier in overvloed! Gisteren heb ik met Jeanne een tracfone gehaald. Het is een simpel dingetje, maar ik kan ermee bellen en smsen en er zit zelfs bluetooth op! Terwijl ze die telefoon gingen activeren, heb ik Jeanne rondgereden in Boothbay om te oefenen met autorijden. Even naar de postoffice en onder andere naar de Hannafords. Daar kwam ik Kim Burnham en een andere counseler Amanda tegen. We liepen langs ze en ik had 't niet door dat het Kim was, tot Jeanne het zei. Jeanne zei achteraf dat zowel Kim als ik 'blanket faces' hadden. Het is toch effe een minishockmomentje, je weet dat je allebei in Boothbay bent, maar als je elkaar onverwacht tegenkomt is dat mindblowing! Maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk, het was zo leuk om haar te zien, zo spontaan is ze!! En wat ziet ze er goed uit!!! Zij waren aan het shoppen voor de counseler hunt, de kinderen mogen vieze, ranzige etenswaren bij elkaar voegen en ondertussen verstoppen de counselers zich in de bossen. Als ze worden gepakt, krijgen ze dat vieze drabje over zich heen. Je moet denken aan augurken, sauzen en meer van dat soort dingen. En vandaag mijn eerste Amerikaanse kostje op, pizzaaaa!! Maar wel 1 met groente hoor! En wat was ie groot! Het was een familiepizza, dus ongeveer een halve meter bij een halve meter.
Vandaag, vrijdag, is de grote dag dat Cindy me ging voorstellen aan de mensen van Camp Knickerbocker! Om 10 uur had ik daar afgesproken met Cindy en ik reed er heen met Jeanne naast me. Ik heb toch iets met stopsigns en gewoon doorrijden, want ik deed het weer bij een 4way waar je overal moet stoppen. Jeanne zei al dat ze benieuwd was wat ik daar zou gaan doen! (Het was meer een twijfelende stop met een klein beetje door rollen, dan doorrijden. Voordat jullie denken dat ik een barbaar ben! :P)
Cindy is trouwens geen steek veranderd! Ze heeft me voorgesteld aan Ed Crocker, de campdirector, en ik denk dat het zijn vrouw was, Candie. Ik kreeg een rondleiding door het kamp en we begonnen bij een groep, genaamd de Mooses. Er werd uitgelegd wie ik ben en waar ik vandaan kom en dan klinkt het in koor: "Hi Dakmar!" Daniel, een counseler van die groep vroeg of ik ook mee ging doen aan de counseler hunt. Maar ik ben er dus onderuit gekomen, muahaha! Ik heb gezegd dat ik wel wil kijken! :P
Vervolgens gingen we naar een gebouwtje waar Kim werkt, soort van de knutselafdeling, en ze stond al te dansen in de deuropening toen we naar haar toe liepen. Ze zei tegen Ed dat ik 'very special' ben en dat hij extra goed voor me moest zorgen, hihi! Ik heb voor haar stroopwafels meegenomen en ze was dolgelukkig! Ik was ze alleen vergeten, maar ze heeft ze nog van me tegoed!
After that liepen we naar het meertje en daar stelde Ed me voor aan een counseler die uit Engeland komt. Ze zei dat ze hier haar accent heel grappig vonden.. nou, dan hebben ze een Hollands accent nog niet gehoord! :) Ed zei tegen haar dat ze straks niet meer de enige is met een accent. Dit verhaal heeft een staartje, ben ik bang. Onderweg haden we het over ook over 'social work'. Ed Crocker is ook jaren een social worker, precies het werk wat ik later ook ga doen. Echt funny is dat, omdat dat van elkaar te weten!
Morgan Dorsey is degene die onder andere de trip voorbereid voor de Hollanders, Cindy kon niet wachten om me aan haar voor te stellen. Daarom gingen we lunchen bij the Seagulls, maar eerst gingen we haar ophalen bij de Y. Daar ben ik eerst nog voor Andy Hamblett's kantoorraam verschenen, het eerste wat ie vroeg is of ik snoep voor hem had meegenomen. Ik vertelde over de stroopwafels, maar die waren niet goed genoeg voor meneer omdat je die in East-Boothbay ook kon halen! En vervolgens zeggen dat voetbal geen echte sport is om me uit te dagen. De grapjas! Maar 't was leuk hoor, om hem te zien (voor 5 minuten:P). Ik vroeg aan Cindy waar Rachel Sukeforth is en ze stond in de hardloopbaan dingen op te hangen. Ik kon echt niet wachten om haar te zien! Het was echt heel leuk om haar weer te ontmoeten! Ze ging ook mee lunchen. Toevallig was Tori Curtis daar aan het werk! Ze vond 't wel grappig that I was hanging out with Cindy! :P
Tijdens de lunch heb ik even in het schema van de Hollandtrip mogen kijken. @ de jongeren die van de zomer komen, het wordt LEUK! Constitution Inn, de ducktour, Fun/Splashtown, raften, kayaken en Burnt Island staan onder andere op het programma! Terwijl we met elkaar aan het praten waren, stond Koen plotseling achter me! Hij was naar de Seagulls gegaan om Tori te zien en die zei dat ik daar zat te lunchen! Cindy bezweek bijna, zo leuk vond ze het dat we alletwee in Boothbay waren. Ze vertelde enthousiast aan Morgan and Rachel over dat Koen 8 jaar geleden hier was, dat we meededen aan de biketrip, dat Frank en ik hier 4 jaar terug waren en ook wij twee meededen aan de biketrip.
Cindy, Koen en ik zijn nog langs de Uiver (wegens gebrek aan dat woord, bloemenwinkel ofzo) van Bob en Kitty geweest. Dat is een Amerikaans stel die we tijdens de biketrip 2004 tegenkwamen in Den Haag en ook bij de afsluitende barbeque waren. Bob vertelde dat Leen en Jacomine bij hun verblijven, heel aardige mensen zijn het!
Verder heb ik me vertoeft in de 'achtertuin' van the Fullers (echt mega, inclusief hun eigen bos) en in de hottube. The Fullers hebben twee honden en die ging ze borstelen, nou.. alsof er drie honden in die hond woonde qua haar. Verder heb ik Sam gezien, de broer van Mary. Ik mag op zijn bruiloft komen volgende maand en hij heeft meteen Weston, een vriend van hem en Koen, ingelicht dat Koen in Boothbay is! "You never guess who's here! Koen!!!"
En het eten vanavond.. een hamburger met een maiskolf. Lekker uit het klauwtje!
Ik durf niet omhoog te scrollen hoeveel ik heb geproduceerd, maar tot de volgende blog! Maandag ga ik echt beginnen op kamp. Ik weet alleen hiet hoelaat ik er moet zijn! :(
xx Dagmar
Na drie dagen had ik alle soorten cereal uitgeprobeerd en ik heb nu mijn favoriete ontbijtje gevonden, ze hebben ook cinnamonbagels, muahaha, ik hou van kaneel en het is hier in overvloed! Gisteren heb ik met Jeanne een tracfone gehaald. Het is een simpel dingetje, maar ik kan ermee bellen en smsen en er zit zelfs bluetooth op! Terwijl ze die telefoon gingen activeren, heb ik Jeanne rondgereden in Boothbay om te oefenen met autorijden. Even naar de postoffice en onder andere naar de Hannafords. Daar kwam ik Kim Burnham en een andere counseler Amanda tegen. We liepen langs ze en ik had 't niet door dat het Kim was, tot Jeanne het zei. Jeanne zei achteraf dat zowel Kim als ik 'blanket faces' hadden. Het is toch effe een minishockmomentje, je weet dat je allebei in Boothbay bent, maar als je elkaar onverwacht tegenkomt is dat mindblowing! Maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk, het was zo leuk om haar te zien, zo spontaan is ze!! En wat ziet ze er goed uit!!! Zij waren aan het shoppen voor de counseler hunt, de kinderen mogen vieze, ranzige etenswaren bij elkaar voegen en ondertussen verstoppen de counselers zich in de bossen. Als ze worden gepakt, krijgen ze dat vieze drabje over zich heen. Je moet denken aan augurken, sauzen en meer van dat soort dingen. En vandaag mijn eerste Amerikaanse kostje op, pizzaaaa!! Maar wel 1 met groente hoor! En wat was ie groot! Het was een familiepizza, dus ongeveer een halve meter bij een halve meter.
Vandaag, vrijdag, is de grote dag dat Cindy me ging voorstellen aan de mensen van Camp Knickerbocker! Om 10 uur had ik daar afgesproken met Cindy en ik reed er heen met Jeanne naast me. Ik heb toch iets met stopsigns en gewoon doorrijden, want ik deed het weer bij een 4way waar je overal moet stoppen. Jeanne zei al dat ze benieuwd was wat ik daar zou gaan doen! (Het was meer een twijfelende stop met een klein beetje door rollen, dan doorrijden. Voordat jullie denken dat ik een barbaar ben! :P)
Cindy is trouwens geen steek veranderd! Ze heeft me voorgesteld aan Ed Crocker, de campdirector, en ik denk dat het zijn vrouw was, Candie. Ik kreeg een rondleiding door het kamp en we begonnen bij een groep, genaamd de Mooses. Er werd uitgelegd wie ik ben en waar ik vandaan kom en dan klinkt het in koor: "Hi Dakmar!" Daniel, een counseler van die groep vroeg of ik ook mee ging doen aan de counseler hunt. Maar ik ben er dus onderuit gekomen, muahaha! Ik heb gezegd dat ik wel wil kijken! :P
Vervolgens gingen we naar een gebouwtje waar Kim werkt, soort van de knutselafdeling, en ze stond al te dansen in de deuropening toen we naar haar toe liepen. Ze zei tegen Ed dat ik 'very special' ben en dat hij extra goed voor me moest zorgen, hihi! Ik heb voor haar stroopwafels meegenomen en ze was dolgelukkig! Ik was ze alleen vergeten, maar ze heeft ze nog van me tegoed!
After that liepen we naar het meertje en daar stelde Ed me voor aan een counseler die uit Engeland komt. Ze zei dat ze hier haar accent heel grappig vonden.. nou, dan hebben ze een Hollands accent nog niet gehoord! :) Ed zei tegen haar dat ze straks niet meer de enige is met een accent. Dit verhaal heeft een staartje, ben ik bang. Onderweg haden we het over ook over 'social work'. Ed Crocker is ook jaren een social worker, precies het werk wat ik later ook ga doen. Echt funny is dat, omdat dat van elkaar te weten!
Morgan Dorsey is degene die onder andere de trip voorbereid voor de Hollanders, Cindy kon niet wachten om me aan haar voor te stellen. Daarom gingen we lunchen bij the Seagulls, maar eerst gingen we haar ophalen bij de Y. Daar ben ik eerst nog voor Andy Hamblett's kantoorraam verschenen, het eerste wat ie vroeg is of ik snoep voor hem had meegenomen. Ik vertelde over de stroopwafels, maar die waren niet goed genoeg voor meneer omdat je die in East-Boothbay ook kon halen! En vervolgens zeggen dat voetbal geen echte sport is om me uit te dagen. De grapjas! Maar 't was leuk hoor, om hem te zien (voor 5 minuten:P). Ik vroeg aan Cindy waar Rachel Sukeforth is en ze stond in de hardloopbaan dingen op te hangen. Ik kon echt niet wachten om haar te zien! Het was echt heel leuk om haar weer te ontmoeten! Ze ging ook mee lunchen. Toevallig was Tori Curtis daar aan het werk! Ze vond 't wel grappig that I was hanging out with Cindy! :P
Tijdens de lunch heb ik even in het schema van de Hollandtrip mogen kijken. @ de jongeren die van de zomer komen, het wordt LEUK! Constitution Inn, de ducktour, Fun/Splashtown, raften, kayaken en Burnt Island staan onder andere op het programma! Terwijl we met elkaar aan het praten waren, stond Koen plotseling achter me! Hij was naar de Seagulls gegaan om Tori te zien en die zei dat ik daar zat te lunchen! Cindy bezweek bijna, zo leuk vond ze het dat we alletwee in Boothbay waren. Ze vertelde enthousiast aan Morgan and Rachel over dat Koen 8 jaar geleden hier was, dat we meededen aan de biketrip, dat Frank en ik hier 4 jaar terug waren en ook wij twee meededen aan de biketrip.
Cindy, Koen en ik zijn nog langs de Uiver (wegens gebrek aan dat woord, bloemenwinkel ofzo) van Bob en Kitty geweest. Dat is een Amerikaans stel die we tijdens de biketrip 2004 tegenkwamen in Den Haag en ook bij de afsluitende barbeque waren. Bob vertelde dat Leen en Jacomine bij hun verblijven, heel aardige mensen zijn het!
Verder heb ik me vertoeft in de 'achtertuin' van the Fullers (echt mega, inclusief hun eigen bos) en in de hottube. The Fullers hebben twee honden en die ging ze borstelen, nou.. alsof er drie honden in die hond woonde qua haar. Verder heb ik Sam gezien, de broer van Mary. Ik mag op zijn bruiloft komen volgende maand en hij heeft meteen Weston, een vriend van hem en Koen, ingelicht dat Koen in Boothbay is! "You never guess who's here! Koen!!!"
En het eten vanavond.. een hamburger met een maiskolf. Lekker uit het klauwtje!
Ik durf niet omhoog te scrollen hoeveel ik heb geproduceerd, maar tot de volgende blog! Maandag ga ik echt beginnen op kamp. Ik weet alleen hiet hoelaat ik er moet zijn! :(
xx Dagmar
woensdag 23 juni 2010
Back in Boothbay!!
Hi everybody!
Mijn eerste dagje zit er alweer op, maar gevoelsmatig al veel meer dagen!
Het vliegen ging verrassend goed! Ik had gedacht dat ik me aan iedereen moest vastklampen om bij de goede gate te komen, maar dat viel reuze mee!
De vlucht naar Boston dacht ik te gaan chillen, maar ik raakte aan de praat met een Engelse jongen, Nick Burns. (Ja, kom maar op met die woordgrapjes). Hij is musician en net klaar met de opleiding daarvoor. Hij vertelde dat hij daar liedjes leert schrijven, zelf spelen en nog meer. Hij tourt ook door Europa, hij had wat op z'n Ipod staan en 't klinkt goed! Hij heeft met zijn band 4 cd's uitgebracht en aan het einde van de vlucht kreeg ik er 1 mee! Very nice! (@ Alex, drie keer raden wat hij speelt!)
Wel gezellig allemaal, maar slapen - ho maar. Het vliegtuig was op tijd geland en zelfs wat eerder. Alleen duurde het ' customizen' heel lang. Dus dat je door het loketje moet en dat ze je nare vragen gaan stellen over wat je in de VS komt doen. Plus het feit dat ik een visa heb en extra reden om nog meer nare vragen te stellen. Maar ja, ik was natuurlijk niet de enige. In totaal stonden er van 5 vliegtuigen mensen te wachten en dit duurde anderhalf uur. Ondertussen waren Jeanne en Chuck, de mensen waar ik verblijf deze zomer, op me aan 't wachten. En daarna stond ons nog een reis van 2,5 uur naar Boothbay op me te wachten. Om 2 uur sliep ik..
De volgende morgen werd ik pas 12 uur wakker en besefte dat ik nog niks aan het thuisfront had laten horen en het is daar 6 uur natuurlijk! Even ontbeten en daarna zijn Mary, haar 2 nichtjes en ik downtown gegaan. Onderweg hadden we Sarah Buchanan opgehaald. Twee jaar geleden verbleef ze bij mij. Vorige week is haar moeder overleden en gisteren was de begrafenis, echt heftig. Eenmaal downtown zijn we langs een vriendin van Mary gegaan die in een snoepwinkeltje werkt. Daarna mijn eerste (maar zeker niet de laatste) ijsje gehaald bij de Icecream Factory. Vier jaar geleden was ik al verknocht aan de smaak Cinnamon Gingersnap, hij smaakt nog steeds geweldig! Daarna zijn Jeanne (Mary's moeder) en ik naar een telefoonwinkel geweest om te kijken of er een Amerikaanse simkaart in mijn mobiel kan of dat ik goedkoop Amerikaans mobieltje op de kop kan tikken. Dit is gemakkelijker, omdat je hier niet effe op de fiets kan stappen om ergens heen te rijden. Je bent afhankelijk van een auto. Van de week gaan we naar Brunswick om te kijken hoe of wat.
Mijn eerste avondmaal was geen hotdog of hamburger, maar heel gezond en lekker: zalm met sperziebonen. Geen aardappelen, dat zal ik de komende tijd niet eten. Maar wel een broodje met boter! ;)
Deze week heb ik nog vrij en volgende week ga ik beginnen op Camp Knickerbocker. Cindy zei dat 't deze week nogal hectisch is, omdat het de eerste week is. En heb ik even de tijd om te acclimatiseren. Deze week gaat ze me introduceren daar, ben echt heel benieuwd! Al zag ik op de facebook van Kim Burnham dat de counselerhunt aanstaande vrijdag is. En daar wil ik wel bij zijn! Ik neem nog wel contact met Cindy op hierover.
Verder heb ik hier mijn eigen kamer. Mary's broer, Sam, gaat over 3 weken trouwen en woont niet meer hier. Heerlijk in een tweepersoonsbed en een eigen laptop tot beschikking. Vandaar dat ik hier prins(es)heerlijk mijn blogje lig te typen in bed. Wat de dag morgen gaat brengen, ik heb geen idee.. maar ik weet wel dat ze hier een hottube hebben en het wordt lekker weer. Vandaag was het 27 graden, dus helemaal niet verkeerd! ;)
Het is nu kwart voor 4 Nederlandse tijd, dus kwart voor 10 VS-tijd. Ik ben expres wakker gebleven tot zo laat, zo kom ik het snelste weer in het ritme. Normaal had ik natuurlijk allang een powernap genomen natuurlijk!;)
Tot de volgende blog!
xx Dagmar
Mijn eerste dagje zit er alweer op, maar gevoelsmatig al veel meer dagen!
Het vliegen ging verrassend goed! Ik had gedacht dat ik me aan iedereen moest vastklampen om bij de goede gate te komen, maar dat viel reuze mee!
De vlucht naar Boston dacht ik te gaan chillen, maar ik raakte aan de praat met een Engelse jongen, Nick Burns. (Ja, kom maar op met die woordgrapjes). Hij is musician en net klaar met de opleiding daarvoor. Hij vertelde dat hij daar liedjes leert schrijven, zelf spelen en nog meer. Hij tourt ook door Europa, hij had wat op z'n Ipod staan en 't klinkt goed! Hij heeft met zijn band 4 cd's uitgebracht en aan het einde van de vlucht kreeg ik er 1 mee! Very nice! (@ Alex, drie keer raden wat hij speelt!)
Wel gezellig allemaal, maar slapen - ho maar. Het vliegtuig was op tijd geland en zelfs wat eerder. Alleen duurde het ' customizen' heel lang. Dus dat je door het loketje moet en dat ze je nare vragen gaan stellen over wat je in de VS komt doen. Plus het feit dat ik een visa heb en extra reden om nog meer nare vragen te stellen. Maar ja, ik was natuurlijk niet de enige. In totaal stonden er van 5 vliegtuigen mensen te wachten en dit duurde anderhalf uur. Ondertussen waren Jeanne en Chuck, de mensen waar ik verblijf deze zomer, op me aan 't wachten. En daarna stond ons nog een reis van 2,5 uur naar Boothbay op me te wachten. Om 2 uur sliep ik..
De volgende morgen werd ik pas 12 uur wakker en besefte dat ik nog niks aan het thuisfront had laten horen en het is daar 6 uur natuurlijk! Even ontbeten en daarna zijn Mary, haar 2 nichtjes en ik downtown gegaan. Onderweg hadden we Sarah Buchanan opgehaald. Twee jaar geleden verbleef ze bij mij. Vorige week is haar moeder overleden en gisteren was de begrafenis, echt heftig. Eenmaal downtown zijn we langs een vriendin van Mary gegaan die in een snoepwinkeltje werkt. Daarna mijn eerste (maar zeker niet de laatste) ijsje gehaald bij de Icecream Factory. Vier jaar geleden was ik al verknocht aan de smaak Cinnamon Gingersnap, hij smaakt nog steeds geweldig! Daarna zijn Jeanne (Mary's moeder) en ik naar een telefoonwinkel geweest om te kijken of er een Amerikaanse simkaart in mijn mobiel kan of dat ik goedkoop Amerikaans mobieltje op de kop kan tikken. Dit is gemakkelijker, omdat je hier niet effe op de fiets kan stappen om ergens heen te rijden. Je bent afhankelijk van een auto. Van de week gaan we naar Brunswick om te kijken hoe of wat.
Mijn eerste avondmaal was geen hotdog of hamburger, maar heel gezond en lekker: zalm met sperziebonen. Geen aardappelen, dat zal ik de komende tijd niet eten. Maar wel een broodje met boter! ;)
Deze week heb ik nog vrij en volgende week ga ik beginnen op Camp Knickerbocker. Cindy zei dat 't deze week nogal hectisch is, omdat het de eerste week is. En heb ik even de tijd om te acclimatiseren. Deze week gaat ze me introduceren daar, ben echt heel benieuwd! Al zag ik op de facebook van Kim Burnham dat de counselerhunt aanstaande vrijdag is. En daar wil ik wel bij zijn! Ik neem nog wel contact met Cindy op hierover.
Verder heb ik hier mijn eigen kamer. Mary's broer, Sam, gaat over 3 weken trouwen en woont niet meer hier. Heerlijk in een tweepersoonsbed en een eigen laptop tot beschikking. Vandaar dat ik hier prins(es)heerlijk mijn blogje lig te typen in bed. Wat de dag morgen gaat brengen, ik heb geen idee.. maar ik weet wel dat ze hier een hottube hebben en het wordt lekker weer. Vandaag was het 27 graden, dus helemaal niet verkeerd! ;)
Het is nu kwart voor 4 Nederlandse tijd, dus kwart voor 10 VS-tijd. Ik ben expres wakker gebleven tot zo laat, zo kom ik het snelste weer in het ritme. Normaal had ik natuurlijk allang een powernap genomen natuurlijk!;)
Tot de volgende blog!
xx Dagmar
maandag 21 juni 2010
Nu ga ik echt!
Hello!!
De laatste minuutjes in Katwijk zijn aangeslagen, althans voor mij dan. Straks word ik door mijn vatie naar Schiphol gebracht en dan kan het avontuur beginnen.
Byeee!
xx Dagmar
De laatste minuutjes in Katwijk zijn aangeslagen, althans voor mij dan. Straks word ik door mijn vatie naar Schiphol gebracht en dan kan het avontuur beginnen.
Byeee!
xx Dagmar
donderdag 17 juni 2010
Visa has arrived!
Helloo!
Jaet, in een week kan een hoop gebeuren. Dinsdagochtend had ik een afspraak bij de Amerikaanse Ambassade om een visum aan te vragen. Half 9 een afspraak daar en 8 uur stond ik er al! Strenge controle natuurlijk en strenge gezichten. Maar met een flauw grapje zag je die security wel ontdooien! :) Uiteindelijk stond ik om 11 uur buiten en het leek gelukt te zijn! De mevrouw die me hielp zei dat het binnen 3/4 dagen binnen zou komen. Wel kort dag, omdat ik maandag ga vliegen. Dat zou dus vrijdag of zaterdag zijn, als ik het zou krijgen. Als..
Maar wonder boven wonder kreeg ik het vandaag al binnen, persoonlijk gebracht door een meneer die met eigen vervoer kwam. How nice is that!
Nu alleen nog de laatste cadeautjes kopen (lees; stroopwafels, duo penotti en hagelslag). Oja, ook nog mijn koffer inpakken!
Voor de opvulling zal ik mijn vliegtijden erbij doen.
Datum Van/naar Tijd Vliegnummer
21/06/2010 Schiphol Vertrek: 14.55u BA0435 (British Airways)
21/06/2010 London Heathrow Aankomst: 15.10
21/06/2010 London Heathrow Vertrek: 18.05u AA0155 (American Airways)
21/06.2010 Boston Aankomst: 20.50
Datum Van/naar Tijd Vliegnummer
20/08/2010 Boston Vertrek: 22.00u AA0124
21/08/2010 London Heathrow Aankomst: 09.35u
21/08/2010 London Heathrow Vertrek: 12.00h BA0434
21/08/2010 Schiphollie! Aankomst: 14.10
Misschien is dit mijn leste blogje voordat ik ga en zal de volgende post vanaf de andere kant van de oceaan komen! Breng me op de hoogte wat er allemaal in ons pittoreske dorpje gebeurt!
xx Dagmar
Jaet, in een week kan een hoop gebeuren. Dinsdagochtend had ik een afspraak bij de Amerikaanse Ambassade om een visum aan te vragen. Half 9 een afspraak daar en 8 uur stond ik er al! Strenge controle natuurlijk en strenge gezichten. Maar met een flauw grapje zag je die security wel ontdooien! :) Uiteindelijk stond ik om 11 uur buiten en het leek gelukt te zijn! De mevrouw die me hielp zei dat het binnen 3/4 dagen binnen zou komen. Wel kort dag, omdat ik maandag ga vliegen. Dat zou dus vrijdag of zaterdag zijn, als ik het zou krijgen. Als..
Maar wonder boven wonder kreeg ik het vandaag al binnen, persoonlijk gebracht door een meneer die met eigen vervoer kwam. How nice is that!
Nu alleen nog de laatste cadeautjes kopen (lees; stroopwafels, duo penotti en hagelslag). Oja, ook nog mijn koffer inpakken!
Voor de opvulling zal ik mijn vliegtijden erbij doen.
Datum Van/naar Tijd Vliegnummer
21/06/2010 Schiphol Vertrek: 14.55u BA0435 (British Airways)
21/06/2010 London Heathrow Aankomst: 15.10
21/06/2010 London Heathrow Vertrek: 18.05u AA0155 (American Airways)
21/06.2010 Boston Aankomst: 20.50
Datum Van/naar Tijd Vliegnummer
20/08/2010 Boston Vertrek: 22.00u AA0124
21/08/2010 London Heathrow Aankomst: 09.35u
21/08/2010 London Heathrow Vertrek: 12.00h BA0434
21/08/2010 Schiphollie! Aankomst: 14.10
Misschien is dit mijn leste blogje voordat ik ga en zal de volgende post vanaf de andere kant van de oceaan komen! Breng me op de hoogte wat er allemaal in ons pittoreske dorpje gebeurt!
xx Dagmar
donderdag 10 juni 2010
Jaet, ik ben de volgende gelukkige!!
Boothbay, Maine.. voor mij gaat dat avontuur zeer binnenkort beginnen! Welteverstaan op maandag 21 juni twothousandandten! Om 14.55 uur verlaat ik de Nederlandse bodem, om vervolgens 15.10 uur lokale tijd in Londen te landen. Uiteindelijk land ik volgens de planning om 20.50 uur in Boston en dat is 02.50 uur Nederlandse tijd. Na twee maanden daar vertoefd te hebben, sta ik op zaterdag 21 augustus om 14.10 uur weer te trappelen op Schiphol.
Trouwens nog een heel gedoe om twee maanden Camp Counseler te zijn op Camp Knickerbocker. Formulieren uitprinten voor de gemeente om een Verklaring Omtrent Goed gedrag (VOG) te halen, formulieren plus de VOG naar the USA sturen. Daarop wachten en ondertussen heb ik vandaag een afspraak gemaakt met de Amerikaanse ambassade in Amsterdam om daar een werkvisum aan te vragen. Wel gewaagd, ik heb een afspraak gemaakt met de ambassade, zonder dat ik de formulieren uit Amerika nog heb. En geen formulieren, geen visum. Maar ja, wat moet ik anders? Vlucht omboeken? Nee! Maar wonder boven wonder krijg ik vrijdag de formulieren en ga ik dinsdag op weg naar de ambassade. Wat een geluk! Beetje cliffhangerverhaal is dit, Toni en Marjolein kunnen erover meepraten! ;-)
Op Camp Knickerbocker komen kinderen waarvan de ouders vaak overdag werken. Het is een dagkamp en op deze manier hebben de kinderen een leuke dagbesteding. 's Ochtends vroeg komen ze en aan het einde van de middag gaan ze weer richting huis. Ik ben counseler bij de Puffins, de 7/8-jarige. Echt een superleuke leeftijd is dat en ik kan echt niet wachten!
Verder heb ik natuurlijk spulletjes gehaald voor kamp. Over geluk gesproken, laat het dit jaar net het WK zijn en alle winkels vergeven zijn van de oranjegekte. Ik heb mijn slag geslagen en ben teruggekomen met aaaaaallemaal Hollandse spullen. Van toeters, oranje haarspray, oranje ballonnen, oranje pruik en haarband, schmink, oranje bloemenkrans, oranje dobbestenen, WK-pennen, tot een oranje overall! Ook wel iets Kattuks hoor, zoals Kattukse sleutelhangers en klompjes.
Mijn gastgezin voor de komende twee maanden zijn de Fullers. In 2004 was er een Amerikaanse groep op uitwisseling naar Nederland voor de biketrip en ik was het gastgezin van Mary Fuller. In 2006 gingen er Katwijkse jongeren richting Boothbay en dit keer was Mary's familie mijn gastgezin. Ik vind het daarom superleuk dat ik weer terug mag naar hun gezin en ik kan hier ook niet op wachten om ze weer te zien! Wat ook heel leuk is, is dat er dit jaar weer een groep Katwijkse jongeren naar the States gaan. Zoals het er nu voorstaat, zal ik af en toe met ze meegaan als leiding!
Ik treed in de voetsporen van onder andere Toni en Marjolein. Als voorproefje kun je hun blog lezen uit 2007, zodat je kan zien wat ik kan verwachten. Zie http://www.toonandleininthestates.blogspot.com/ voor een hoop foto's en verhalen!
Verder houd ik jullie op deze manier op de hoogte van mijn bewogen leven in Boothbay. Ik vind het leuk om stukjes te schrijven, dus hopelijk kan ik ze veel maken als ik daar ben. Maar zonder voorbehoud natuurlijk, ik weet niet hoe druk ik het ga krijgen.
En qua zenuwachtigheid? Ik heb meer te kampen met heuse zwermen, dan met een paar vlindertjes in mijn buik!
We'll keep in touch!
xx Dagmar
Trouwens nog een heel gedoe om twee maanden Camp Counseler te zijn op Camp Knickerbocker. Formulieren uitprinten voor de gemeente om een Verklaring Omtrent Goed gedrag (VOG) te halen, formulieren plus de VOG naar the USA sturen. Daarop wachten en ondertussen heb ik vandaag een afspraak gemaakt met de Amerikaanse ambassade in Amsterdam om daar een werkvisum aan te vragen. Wel gewaagd, ik heb een afspraak gemaakt met de ambassade, zonder dat ik de formulieren uit Amerika nog heb. En geen formulieren, geen visum. Maar ja, wat moet ik anders? Vlucht omboeken? Nee! Maar wonder boven wonder krijg ik vrijdag de formulieren en ga ik dinsdag op weg naar de ambassade. Wat een geluk! Beetje cliffhangerverhaal is dit, Toni en Marjolein kunnen erover meepraten! ;-)
Op Camp Knickerbocker komen kinderen waarvan de ouders vaak overdag werken. Het is een dagkamp en op deze manier hebben de kinderen een leuke dagbesteding. 's Ochtends vroeg komen ze en aan het einde van de middag gaan ze weer richting huis. Ik ben counseler bij de Puffins, de 7/8-jarige. Echt een superleuke leeftijd is dat en ik kan echt niet wachten!
Verder heb ik natuurlijk spulletjes gehaald voor kamp. Over geluk gesproken, laat het dit jaar net het WK zijn en alle winkels vergeven zijn van de oranjegekte. Ik heb mijn slag geslagen en ben teruggekomen met aaaaaallemaal Hollandse spullen. Van toeters, oranje haarspray, oranje ballonnen, oranje pruik en haarband, schmink, oranje bloemenkrans, oranje dobbestenen, WK-pennen, tot een oranje overall! Ook wel iets Kattuks hoor, zoals Kattukse sleutelhangers en klompjes.
Mijn gastgezin voor de komende twee maanden zijn de Fullers. In 2004 was er een Amerikaanse groep op uitwisseling naar Nederland voor de biketrip en ik was het gastgezin van Mary Fuller. In 2006 gingen er Katwijkse jongeren richting Boothbay en dit keer was Mary's familie mijn gastgezin. Ik vind het daarom superleuk dat ik weer terug mag naar hun gezin en ik kan hier ook niet op wachten om ze weer te zien! Wat ook heel leuk is, is dat er dit jaar weer een groep Katwijkse jongeren naar the States gaan. Zoals het er nu voorstaat, zal ik af en toe met ze meegaan als leiding!
Ik treed in de voetsporen van onder andere Toni en Marjolein. Als voorproefje kun je hun blog lezen uit 2007, zodat je kan zien wat ik kan verwachten. Zie http://www.toonandleininthestates.blogspot.com/ voor een hoop foto's en verhalen!
Verder houd ik jullie op deze manier op de hoogte van mijn bewogen leven in Boothbay. Ik vind het leuk om stukjes te schrijven, dus hopelijk kan ik ze veel maken als ik daar ben. Maar zonder voorbehoud natuurlijk, ik weet niet hoe druk ik het ga krijgen.
En qua zenuwachtigheid? Ik heb meer te kampen met heuse zwermen, dan met een paar vlindertjes in mijn buik!
We'll keep in touch!
xx Dagmar
Abonneren op:
Posts (Atom)