Back in Boothbay!!

Hi everybody!

Mijn eerste dagje zit er alweer op, maar gevoelsmatig al veel meer dagen!
Het vliegen ging verrassend goed! Ik had gedacht dat ik me aan iedereen moest vastklampen om bij de goede gate te komen, maar dat viel reuze mee!
De vlucht naar Boston dacht ik te gaan chillen, maar ik raakte aan de praat met een Engelse jongen, Nick Burns. (Ja, kom maar op met die woordgrapjes). Hij is musician en net klaar met de opleiding daarvoor. Hij vertelde dat hij daar liedjes leert schrijven, zelf spelen en nog meer. Hij tourt ook door Europa, hij had wat op z'n Ipod staan en 't klinkt goed! Hij heeft met zijn band 4 cd's uitgebracht en aan het einde van de vlucht kreeg ik er 1 mee! Very nice! (@ Alex, drie keer raden wat hij speelt!)
Wel gezellig allemaal, maar slapen - ho maar. Het vliegtuig was op tijd geland en zelfs wat eerder. Alleen duurde het ' customizen' heel lang. Dus dat je door het loketje moet en dat ze je nare vragen gaan stellen over wat je in de VS komt doen. Plus het feit dat ik een visa heb en extra reden om nog meer nare vragen te stellen. Maar ja, ik was natuurlijk niet de enige. In totaal stonden er van 5 vliegtuigen mensen te wachten en dit duurde anderhalf uur. Ondertussen waren Jeanne en Chuck, de mensen waar ik verblijf deze zomer, op me aan 't wachten. En daarna stond ons nog een reis van 2,5 uur naar Boothbay op me te wachten. Om 2 uur sliep ik..

De volgende morgen werd ik pas 12 uur wakker en besefte dat ik nog niks aan het thuisfront had laten horen en het is daar 6 uur natuurlijk! Even ontbeten en daarna zijn Mary, haar 2 nichtjes en ik downtown gegaan. Onderweg hadden we Sarah Buchanan opgehaald. Twee jaar geleden verbleef ze bij mij. Vorige week is haar moeder overleden en gisteren was de begrafenis, echt heftig. Eenmaal downtown zijn we langs een vriendin van Mary gegaan die in een snoepwinkeltje werkt. Daarna mijn eerste (maar zeker niet de laatste) ijsje gehaald bij de Icecream Factory. Vier jaar geleden was ik al verknocht aan de smaak Cinnamon Gingersnap, hij smaakt nog steeds geweldig! Daarna zijn Jeanne (Mary's moeder) en ik naar een telefoonwinkel geweest om te kijken of er een Amerikaanse simkaart in mijn mobiel kan of dat ik goedkoop Amerikaans mobieltje op de kop kan tikken. Dit is gemakkelijker, omdat je hier niet effe op de fiets kan stappen om ergens heen te rijden. Je bent afhankelijk van een auto. Van de week gaan we naar Brunswick om te kijken hoe of wat.
Mijn eerste avondmaal was geen hotdog of hamburger, maar heel gezond en lekker: zalm met sperziebonen. Geen aardappelen, dat zal ik de komende tijd niet eten. Maar wel een broodje met boter! ;)

Deze week heb ik nog vrij en volgende week ga ik beginnen op Camp Knickerbocker. Cindy zei dat 't deze week nogal hectisch is, omdat het de eerste week is. En heb ik even de tijd om te acclimatiseren. Deze week gaat ze me introduceren daar, ben echt heel benieuwd! Al zag ik op de facebook van Kim Burnham dat de counselerhunt aanstaande vrijdag is. En daar wil ik wel bij zijn! Ik neem nog wel contact met Cindy op hierover.

Verder heb ik hier mijn eigen kamer. Mary's broer, Sam, gaat over 3 weken trouwen en woont niet meer hier. Heerlijk in een tweepersoonsbed en een eigen laptop tot beschikking. Vandaar dat ik hier prins(es)heerlijk mijn blogje lig te typen in bed. Wat de dag morgen gaat brengen, ik heb geen idee.. maar ik weet wel dat ze hier een hottube hebben en het wordt lekker weer. Vandaag was het 27 graden, dus helemaal niet verkeerd! ;)

Het is nu kwart voor 4 Nederlandse tijd, dus kwart voor 10 VS-tijd. Ik ben expres wakker gebleven tot zo laat, zo kom ik het snelste weer in het ritme. Normaal had ik natuurlijk allang een powernap genomen natuurlijk!;)

Tot de volgende blog!

xx Dagmar