Toy Story 3, chauffeurtje spelen en de eerste ontmoeting op Camp K.!

Ondertussen zijn er al een paar dagen voorbij sinds mijn laatste blog. Het was voornamelijk chillen nu het nog kan! : ) Woensdag ben ik met Mary en een vriendin van haar, Tallie, naar Toy Story 3. En dan moet ie natuurlijk wel in 3D! Dat betekende dat we naar Brunswick gingen, zo’n 45 minuten met de auto. Best ‘n eindje en zelfs van het uitzicht genieten kon niet, want het was zeerrr mistig. Eenmaal in de bioscoop rook ik popcorn en ik kon mezelf niet meer inhouden. Ook al weet ik dat het woord ‘ groot’ in Amerika heel normaal is, maar ik ging toch voor een medium. Poeh, die zak was al gauw 30 cm lang denk ik! Je merkt ook het verschil in Nederland en Amerika wat betreft kinderfilms. Niet dat ze anders zijn natuurlijk, maar in Nederland ben ik een tijd geleden naar Ice Age 3 geweest. Daar zitten ook jongeren en volwassenen die dit leuk vinden en als er iets grappigs gebeurde, grinnikte de zaal mee. Maar hier lagen ze stuk voor stuk dubbel! Niet de kinderen, maar de volwassenen! De slappe lach, zodat je vanzelf meelacht. Mary zei ook: “ They are like dying” . Het was bijna genant, want het bleef zich maar aanhouden! :P Voor de mensen die nog gaan, het zijn vooral de 2 stukken dat meneer Potatoe noodgedwongen een ander lijf moet aannemen, omdat zijn potatoe weg is. Het is echt een leuke film trouwens! Verder heb ik mijn eerste ritje gemaakt met de auto. Een automaat ben ik van thuis gelukkig gewend, want deze hebben ze allemaal hier. Maar ja.. die heuvels en scherpe bochten hoef ik in Nederland alleen te trotseren op een rotonde of een verkeersheuvel en verder niet! En een stopsign genegeerd, ik reed heel langzaam en ik had de situatie al overzien. Maar ik moet echt stoppen de volgende keer zei Jeanne! :P Woensdag 23 juni waren de Windjammerdays in Boothbay, dat is een evenement die elk jaar plaatsvindt en er varen allerlei boten door de haven. ‘s Avonds was er vuurwerk ter afsluiting van de Windjammersday. Sally, een andere vriendin van Mary, heeft een vriendje die een boot heeft en daar zijn we de oceaan mee opgevaren. Op een gegeven moment zijn we zelfs langs Burnt Island gevaren, een eilandje met een vuurtoren waar we ook met de Hollandse groep heengaan.

Na drie dagen had ik alle soorten cereal uitgeprobeerd en ik heb nu mijn favoriete ontbijtje gevonden, ze hebben ook cinnamonbagels, muahaha, ik hou van kaneel en het is hier in overvloed! Gisteren heb ik met Jeanne een tracfone gehaald. Het is een simpel dingetje, maar ik kan ermee bellen en smsen en er zit zelfs bluetooth op! Terwijl ze die telefoon gingen activeren, heb ik Jeanne rondgereden in Boothbay om te oefenen met autorijden. Even naar de postoffice en onder andere naar de Hannafords. Daar kwam ik Kim Burnham en een andere counseler Amanda tegen. We liepen langs ze en ik had 't niet door dat het Kim was, tot Jeanne het zei. Jeanne zei achteraf dat zowel Kim als ik 'blanket faces' hadden. Het is toch effe een minishockmomentje, je weet dat je allebei in Boothbay bent, maar als je elkaar onverwacht tegenkomt is dat mindblowing! Maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk, het was zo leuk om haar te zien, zo spontaan is ze!! En wat ziet ze er goed uit!!! Zij waren aan het shoppen voor de counseler hunt, de kinderen mogen vieze, ranzige etenswaren bij elkaar voegen en ondertussen verstoppen de counselers zich in de bossen. Als ze worden gepakt, krijgen ze dat vieze drabje over zich heen. Je moet denken aan augurken, sauzen en meer van dat soort dingen. En vandaag mijn eerste Amerikaanse kostje op, pizzaaaa!! Maar wel 1 met groente hoor! En wat was ie groot! Het was een familiepizza, dus ongeveer een halve meter bij een halve meter.

Vandaag, vrijdag, is de grote dag dat Cindy me ging voorstellen aan de mensen van Camp Knickerbocker! Om 10 uur had ik daar afgesproken met Cindy en ik reed er heen met Jeanne naast me. Ik heb toch iets met stopsigns en gewoon doorrijden, want ik deed het weer bij een 4way waar je overal moet stoppen. Jeanne zei al dat ze benieuwd was wat ik daar zou gaan doen! (Het was meer een twijfelende stop met een klein beetje door rollen, dan doorrijden. Voordat jullie denken dat ik een barbaar ben! :P)
Cindy is trouwens geen steek veranderd! Ze heeft me voorgesteld aan Ed Crocker, de campdirector, en ik denk dat het zijn vrouw was, Candie. Ik kreeg een rondleiding door het kamp en we begonnen bij een groep, genaamd de Mooses. Er werd uitgelegd wie ik ben en waar ik vandaan kom en dan klinkt het in koor: "Hi Dakmar!" Daniel, een counseler van die groep vroeg of ik ook mee ging doen aan de counseler hunt. Maar ik ben er dus onderuit gekomen, muahaha! Ik heb gezegd dat ik wel wil kijken! :P
Vervolgens gingen we naar een gebouwtje waar Kim werkt, soort van de knutselafdeling, en ze stond al te dansen in de deuropening toen we naar haar toe liepen. Ze zei tegen Ed dat ik 'very special' ben en dat hij extra goed voor me moest zorgen, hihi! Ik heb voor haar stroopwafels meegenomen en ze was dolgelukkig! Ik was ze alleen vergeten, maar ze heeft ze nog van me tegoed!
After that liepen we naar het meertje en daar stelde Ed me voor aan een counseler die uit Engeland komt. Ze zei dat ze hier haar accent heel grappig vonden.. nou, dan hebben ze een Hollands accent nog niet gehoord! :) Ed zei tegen haar dat ze straks niet meer de enige is met een accent. Dit verhaal heeft een staartje, ben ik bang. Onderweg haden we het over ook over 'social work'. Ed Crocker is ook jaren een social worker, precies het werk wat ik later ook ga doen. Echt funny is dat, omdat dat van elkaar te weten!
Morgan Dorsey is degene die onder andere de trip voorbereid voor de Hollanders, Cindy kon niet wachten om me aan haar voor te stellen. Daarom gingen we lunchen bij the Seagulls, maar eerst gingen we haar ophalen bij de Y. Daar ben ik eerst nog voor Andy Hamblett's kantoorraam verschenen, het eerste wat ie vroeg is of ik snoep voor hem had meegenomen. Ik vertelde over de stroopwafels, maar die waren niet goed genoeg voor meneer omdat je die in East-Boothbay ook kon halen! En vervolgens zeggen dat voetbal geen echte sport is om me uit te dagen. De grapjas! Maar 't was leuk hoor, om hem te zien (voor 5 minuten:P). Ik vroeg aan Cindy waar Rachel Sukeforth is en ze stond in de hardloopbaan dingen op te hangen. Ik kon echt niet wachten om haar te zien! Het was echt heel leuk om haar weer te ontmoeten! Ze ging ook mee lunchen. Toevallig was Tori Curtis daar aan het werk! Ze vond 't wel grappig that I was hanging out with Cindy! :P
Tijdens de lunch heb ik even in het schema van de Hollandtrip mogen kijken. @ de jongeren die van de zomer komen, het wordt LEUK! Constitution Inn, de ducktour, Fun/Splashtown, raften, kayaken en Burnt Island staan onder andere op het programma! Terwijl we met elkaar aan het praten waren, stond Koen plotseling achter me! Hij was naar de Seagulls gegaan om Tori te zien en die zei dat ik daar zat te lunchen! Cindy bezweek bijna, zo leuk vond ze het dat we alletwee in Boothbay waren. Ze vertelde enthousiast aan Morgan and Rachel over dat Koen 8 jaar geleden hier was, dat we meededen aan de biketrip, dat Frank en ik hier 4 jaar terug waren en ook wij twee meededen aan de biketrip.
Cindy, Koen en ik zijn nog langs de Uiver (wegens gebrek aan dat woord, bloemenwinkel ofzo) van Bob en Kitty geweest. Dat is een Amerikaans stel die we tijdens de biketrip 2004 tegenkwamen in Den Haag en ook bij de afsluitende barbeque waren. Bob vertelde dat Leen en Jacomine bij hun verblijven, heel aardige mensen zijn het!
Verder heb ik me vertoeft in de 'achtertuin' van the Fullers (echt mega, inclusief hun eigen bos) en in de hottube. The Fullers hebben twee honden en die ging ze borstelen, nou.. alsof er drie honden in die hond woonde qua haar. Verder heb ik Sam gezien, de broer van Mary. Ik mag op zijn bruiloft komen volgende maand en hij heeft meteen Weston, een vriend van hem en Koen, ingelicht dat Koen in Boothbay is! "You never guess who's here! Koen!!!"
En het eten vanavond.. een hamburger met een maiskolf. Lekker uit het klauwtje!

Ik durf niet omhoog te scrollen hoeveel ik heb geproduceerd, maar tot de volgende blog! Maandag ga ik echt beginnen op kamp. Ik weet alleen hiet hoelaat ik er moet zijn! :(

xx Dagmar