11/12-jarige? Neeennn! 6/7-jarige voor Dagmar!!

Hello everybody!

Even meteen ingaan op de titel.. hij lijkt errug op de titel van een paar blogs geleden, maar dan omgedraaid! Dat klopt, want ik ben van groep geswitched! Ed had een counselor tekort bij de Puffingroep, de 6/7-jarigen waar ik oorspronkelijk counselor bij wilde zijn. Dit is een moeilijke groep met 2 kinderen die 'angerproblems' hebben en met 1 jongen met autisme die van 'lager' niveau is dan de jongen die ik in de groep had bij de Lynx. Verder luisteren ze niet naar de counselors en die counselors zijn naar een andere groep gegaan. Mij leek 't wel leuk en een uitdaging om deze groep te doen, dus sindsdien zit ik bij the Puffins! Ik draai nu deze groep met een andere nieuwe counselor en de groep doet 't best goed qua luisteren!

Van het weekend lekker rustig gedaan. Zaterdag even downtown om een cadeautje voor Jeanne te kopen, die zondag jarig is. Ik ben naar 'the Greenhouse' van Bob and Kitty Boyd geweest(hetzelfde als de Uiver) om buitenplantjes te halen. 's Avonds kwamen Sarah Buchanan en haar vader Chris Buchanan naar ons huis om te eten. Ik had Sarah al een tijdje niet gezien en het was goed om haar weer te zien.
Zondag hebben we ontbijt gegeten bij Brown's Wharff, dat is waar Mary werkt. Het is aan the Eastside of Boothbay, dus een andere view om downtown te bekijken. Bij Brown's Wharff staat ook een grote gele man, the lobsterman. Op de foto is te zien hoe groot die is! 's Middags ben ik met Jeanne naar Ocean's Point gegaan. Daar is het echt onweerstaanbaar mooi, we hebben een lange tijd gelopen over die mooie witte rotsen.

Maandag en dinsdag Boston! Maandagochtend besloot ik om naar kamp te gaan, het is te leuk om uit te slapen! Met de schoolbus gingen we naar Boston met Tom als busdriver! Eenmaal in Boston stonden we met een paar mensen te wachten met lobsterhoedjes op onze hoofd, vooral de mensen die een Hollands iemand gingen hosten. Op een gegeven moment zag ik Esther v. Duin en Leonie Jonker om het hoekje kijken bij de aankomsthal en ze gingen snel terug om met de rest door de deur te gaan! Vervolgens (eventjes verdwaald) terug naar het hotel, om vervolgens meteen door naar Quincy Market te gaan om wat te eten. Ik was gesloopt, moet je nagaan wat de Hollanders hebben doorstaan!

De volgende dag stond het State House op het programma, het parlementsgebouw van Massachusetts. Well, foto's zijn 1000 woorden waard, dus bekijk ze maar! Bij de Quincy Market heb ik me voor het eerst gewaagd aan sushi! Weliswaar met lobster als vulling! Ennnn, natuurlijk the ducktour! Met een 'bus' reden we door de stad, en op een gegeven moment reden we ook het water in en toen was het een boot! Het is net geen 'Transformer', maar zo'n legerding. Het deed me denken aan vier jaar geleden, dat we zelf een stukje mochten sturen. Meagan spoorde me aan om het te vragen en halverwege het waterritje zat ik weer achter het stuur. Dit keer mocht ik zelfs gas geven!
After that was het tijd om terug te gaan naar Boothbay. Hoe dichterbij we kwamen, hoe luidruchtiger de groep werd. Zenuwen speelde stiekem toch wel een rol! :) Eenmaal bij the Y hadden we een Potluck. Dat betekent dat iedereen iets zelf klaarmaakt en dit meeneemt naar de Y. Zo hadden we een avondmaal die uitgestald was over de tafels, echt heel lekker was het! Daarna ben ik naar the Hamblett's gegaan met Naomi en Ben, die daar verblijven. Lincoln, hun dochter van 10, wilde graag bij mij in de auto en we waren alvast naar het huis gegaan om trampoline te springen, terwijl de rest van the Hamblett's een rondje downtown deden om aan Ben en Naomi te laten zien. We zijn daarna gaan zwemmen en ook al wist ik het van tevoren, het was koudddd! Maar heel gezellig en halverwege kwamen ook Dave en zijn gastgezin! Vervolgens opwarmen in de hottube van the Hamblett's en daarna weer terug naar huis, the Fullers.
De dag erna moest ik gewoon weer 'werken!' Kortom, het waren twee zeeeeer geslaagde dagen!

Camp Olympics, the wedding and campgames! (en foto's natuurlijk!)

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik een blogje heb gemaakt en het zat al een paar dagen te kriebelen dat ik er eentje moest maken! Want er is een hoop gebeurd, waaronder Camp Olympics!




















Maar zoals altijd, beginnen bij het begin. Campgames.. Onze sportcounselor had het idee om een game te doen met alle counselors, gewoon tijdens het werken. Het spel gaat als volgt; Je maakt een rondje met je duim en wijsvinger en leg die ergens op je been. Als je het presteert dat een andere counselors in dat rondje kijkt, dan moet diegene een push-up doen en vervolgens heel hard schreeuwen: "I love Camp Knickerbocker!" De meeste counselors hebben niet echt een tactiek en zeggen: "Look at my leg!" Maar ja.. dat ga je natuurlijk niet doen als je geen zin hebt in een push-up. Ik denk dat het beter werkt als je excuses bedenkt, zoals: "Oh my god, a camper kicked me!" of "You are the sportcounselor, do you know anything about muscles? Because this muscle hurts!" En ondertussen moet je snel dat rondje maken. Een andere manier is om counselors te laten kijken tijdens groepsactiviteiten, zoals flagpole. Elke dag moet een groep een liedje zingen op het podium en op een dag was mijn groep aan de beurt. Tijdens het zingen deed ik het naar een andere counselor en die wist van ellende niet of ze wel of niet moest doen. Natuurlijk! Door het liedje heen schreeuwde ze "I love Camp K.!" Al gauw werd ik de 'Champion of tricks.'
Diezelfde counselor kwam met 'No bones!' Als counselor A dit zegt tegen counselor B, dan moet counselor B zich op de grond laten vallen alsof je geen botten hebt. Er kwamen allerlei variaties, zoals 'No handbones'. Dus dan moet je laten vallen wat je in je handen hebt, echt hilarisch. Dit is allemaal om de band tussen counselors te versterken, omdat het echt heel grappig is als je het met z'n alle doet.

Camp Olympics!











































































Dit evenement is vergelijkbaar met de echte Olympische Spelen. Er zijn water- en landactiviteiten om punten te verdienen voor je land. Het duurde in totaal 3 dagen, dus drie dagen de tijd om punten in te zamelen voor je land!
Na flagpole werden de kinderen in verschillende landen verdeeld; Ierland, Rusland, USA, Nepal, Egypt en natuurlijk Holland! Ik was de Captain van Holland en we gingen een cheer, een liedje en country information maken. De kinderen waren allemaal gemixed, dus ik had te maken met 5 jarige tot 13 jarige. Ik heb de kinderen verder uitgedost in het oranje, hun haren oranje en schmink.
De tweede dag mocht ik het Olympische vuur aansteken om de Spelen officieel te openen. De kinderen had ik vandaag nog meer in het oranje gemaakt en mezelf in een oranje overall gehesen. Meer oranje kon gewoon niet!
Daarna hadden we boating en swimming games, we hadden daar niet echt gescoord helaas. Er werden ook spelletjes gedaan zoals eieren overbrengen, en elkaars voet vastbinden met touw en dan een parcourtje rennen. Aan dat soort activiteiten moet je denken.
Uiteindelijk... zijn we laatste geworden, maar de kinderen vonden de spullen geweldig.

De bruiloft!
Oh, daar had ik zo'n zin in! De dag van tevoren mocht ik bij de rehearsel zijn, die echt precies ging zoals hoe het moet, inclusief het ja-woord. Alles was tot het detailje geoefend. 's Ochtends, op de dag van de bruiloft, ben ik met Jeanne meegegaan om de voorbereidingen te treffen. Tafels en stoelen, bloemen en de presentjes klaarzetten. Echt een mooie setting was het, het was aan het water met allemaal boten enzo. Het was echt zo leuk om zoiets te zien, met Amerikanen te praten die je niet kent en lekkere kreeft/lobster te eten.

K

Kamp is nog steeds geweldig. Stephen en Joe hebben een nieuwe 'attractie' gemaakt op the Baldwin centre. Het is nieuw en supergaaf. Met een benenharnas en een armenharnas zit je vast aan een touw. Vervolgens klim je hoog een paal op en je moet je dan laten gaan. Zo slinger je heen en weer als een echte Superman! Omdat het nieuw was, moest het eerst getest worden. Eerst hadden we Stephen's tas als proefkonijn gebruikt, wat maar goed was ook. Het resultaat was dat die tas keihard tegen de paal kletterde waarvan je afspringt. Na wat aanpassingen moest er levend mens getest worden.. ik was de gelukkige. Ik klom zo hoog als ik kon en was klaar om me te laten gaan, maar opeens durfde ik gewoon niet meer. Ik kon die paal met geen mogelijkheid loslaten. Een kind zei dat ik niet moest denken, omdat ik dan alleen maar ga denken wat er mis kan gaan. (Wat zijn ze toch wijs!) Ik riep naar ze dat ze opbeurende woorden moesten zeggen en opeens begonnen ze met z'n alle een campsong te zingen, 'The Princess Patt.' Dit is mijn favoriete liedje, en verrek.. het werkte wel!

Vandaag (vrijdag) hebben we 'the Great Whatever' - race en het is Pirateday, iedereen gaat verkleed als piraat. Voor de race krijgen we per groep een hoeveelheid karton en tape en daar mag je iets leuks van maken en je mag het helemaal zelf weten. Vandaar de naam van de race. De kinderen mogen het zelf maken en een counselor (ik ben alweer de gelukkige) moet het tegen andere counselors opnemen in het water en moeten een stuk zwemmen. Ik ga er geheid mee zinken, maar ze gaan wel een Hello Kitty maken met een ooglapje en een haak. Hoe gaaf is dat! Ze hebben ook een peddel voor me gemaakt, maar of die werkt is de tweede vraag.

Toevoeging: Vandaag was dus die race, en het was niet zo erg als ik dacht. De kinderen hadden verschillende lagen karton gebruikt en die 'dicht' getaped. Vervolgens werd dat karton nat en zwaar, maar ik ben er toch vierde mee geworden. Of het door die peddel komt, ik weet het niet. En ondertussen was er nog een piratenboot die 'spitballs' naar ons schoten. Eigenlijk water en wcpapier, maar heb er niet veel van gemerkt. Deze foto's zullen het duidelijker maken.
Daarvoor hebben we ook nog gebuikgegleden (is dit het juiste voltooid deelwoord?) Ik durfde (alweer) niet, omdat ik bang was dat ik botten zou breken. Een van de campers zei dat hij op mythbusters had gezien dat vrouwen een hogere pijngrens hebben, dus ik ben toch maar gegaan. Ik kwam verrassend ver (eindigend in het gras) en de kinderen vonden 't buikglijden geweldig!!

Verder is Amerika zelf ook awesome natuurlijk. Elke keer verbaas ik me weer over iets anders. De reclames op tv zijn echt hilarisch. Of het gaat over eten, of het gaat over kwaaltjes. De etenreclames gaan meestal zo: "Een man moet iets doen voor iemand anders, maar daar is hij te lui voor en gaat het niet doen. Tot die andere persoon met een bepaald soort eten komt. Het gezicht van de man klaart onmiddelijk op en gaat meteen die ander helpen."
De kwaaltjesreclames zijn echt aweful. Reclames over stoelgangproblemen, tot over diabetis en depressies. En dan doen ze alsof het nieuw is, maar naar mijn weten bestaat antidepressiva al een tijdje.
Ook zijn de mensen in Boothbay heel goed van vertrouwen. Als ze ergens heengaan met de auto, laten ze de sleutel in het stopcontact zitten en doen ook de deuren niet op slot. Auto's stelen is dus heel makkelijk hier, maar het gebeurt gewoon niet. Ik wou dat het in Nederland ook zo was!
Naar strand gaan is hier wel wat anders dan ik gewend ben, we moesten een uur rijden vanaf Boothbay om naar het strand te gaan.

Op het strand, een uur met de auto vanaf Boothbay!

De Library in Boothbay. The footbrigde

Een downtownfoto.. dat kleine witte huisje verderop is de Icecream Facorty!

Dit is de main Y.

Met Amy en Sam vissen

Mijn eerste zelfgevangen vis!

Verder heb ik ook weer plaatjes geschoten, die kan je hierboven zien! Maandag ga ik naar Boston om de Holland group op te halen en heb er veeel zin in!

Tot de volgende blog!

Dagmar (a.k.a. Dagger, Dakmoar)

Foto's!!

Ik zal een paar hoogtepunten uit mijn fotoverzameling halen en ze zoveel mogelijk toelichten. De foto's van hier zijn van het begin dat ik hier ben tot nu. Vanaf nu zal ik ze in de blogs zetten, bij het verhaal waar ze horen! ;)

Dit welkomsbord staat in the Y. Dit is het gebouw van de YMCA Boothbay. (Dit is niet hetzelfde als Camp Knickerbocker). Ik was hier met Cindy om Morgan Dorsey op te halen en Cindy wees me op het onderste gedeelte van het bord! ;)
Gaaf toch?! :D

Hier zijn Sam (links in oranje) en Chuck (rechts in rood) aan het werk wat ik eerder had verteld in een vorige blog.

Koen kwam effe langs bij de Fullers!

Boothbay Harbor by night! Is het niet prachtig?

Boothbay Playhouse. De kinderen (dit zijn niet de mijne) ondertussen vermaken met spelletjes.

Camp Knickerbocker: the Dock waar de kano's en kayaks zijn.

Het YMCA-busje waarmee we naar the Baldwin Centre gaan. Zo heet de plek waar de kinderen kunnen klimmen en abseilen.

Woesj, daar abseilt er eentje naar beneden.

Dit is het huis waar ik twee maanden verblijf. Die fiets trouwens, is na jaren weer uit de schuur gehaald. Alleen de remmen deden het niet, die staat er dus voor de sier.

Alle kampkinderen kregen de opdracht om hun pavillion te versieren in '4th of July' style. Mijn groep, the lynx, werd derde! Dit is een voorbeeld van 1 van de meiden denk! ;)

V.l.n.r. Chuck, Jeanne, Amy en Sam. Voordat we gingen eten, waren we op het water aan het vissen.

Amy en Sam.

Morgan en een paar kinderen van the Lynx.

Vlaggen hijsen met Joe en Whitney. Als je goed kijkt, zie je een puntje Amerikaanse vlag bij Joe in het midden. De Amerikaanse vlag hangt een paar meter boven de NL vlag en de YMCA vlag.

Thema van week 2: Wild Wild West. Dit is tevens de winnaar die het beste verkleed was!

Schieten!!

The waterfront van Camp Knickerbocker. Het eerste gedeelte wat aan het 'strand' ligt, heet het shallow-gedeelte. Wat dus ondiep betekent. Het achterste gedeelte is het diepe gedeelte.

Okay, hier MOEST ik een foto van maken. Om zeker te zijn dat elk kind dat in het water gaat er weer veilig uitkomt, hebben ze een bodyboard-systeem. Het gele gedeelte zijn alle campers, en dat is weer onderverdeeld in de verschillend groepen. Elk kind heeft zijn eigen 'tag' met naam erop en een rood of groen plakbandje. Kinderen met een oranje plakbandje, mogen alleen in het ondiepe. Degene met een groene mogen zowel in het ondiepe, als het diepe. Het kind komt naar ons (the counselors) toe en ze zeggen ons dat ze in het water gaan. Een oranje kind hangen we automatisch aan het oranje gedeelte en de groene moeten ons zeggen in welk gedeelte ze gaan. Kinderen die op het land blijven, hangen we in het blauwe gedeelte. Zo weten we waar iedereen is en twee keer per zwemperiode roept the lifeguard "Bodycheck!" De lifeguards tellen de kinderen in het ondiepe en diepe water en de counselors tellen de tags op het bord om te kijken of het aantal overeen komt. Ook moeten de kinderen altijd een buddy hebben, ze mogen niet alleen in het water. Ik heb een keer al meegemaakt dat er alarm was geslagen omdat er een kind miste. Er gaat dan een toeter af en per groep rent er 1 counselor naar the waterfront en dan gaan ze met een net op de bodem zoeken. Gelukkig was het vals alarm, er was per ongeluk 1 tag bijven hangen van een andere groep, terwijl dat kind al uit het water was.
En ik moest serieus ook een test doen voordat ik in het groene gedeelte mocht zwemmen!

Dit is de onheilspellende klimmuur waar ik het over had!

Joe met de witte hoed, Whitney de sportcounselor in het blauwe shirt, Kim achter het stuur en Stephen gevaarlijk aan het doen.